غزلیات حافظ شیرازی

1 سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم تا به فتوی خرد حرص به زندان کردم

2 من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

3 سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان که من این خانه به سودای تو ویران کردم

4 توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

1 دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم نقشی به یاد خط تو بر آب می‌زدم

2 ابروی یار در نظر و خرقه سوخته جامی به یاد گوشه محراب می‌زدم

3 هر مرغ فکر کز سر شاخ سخن بجست بازش ز طره تو به مضراب می‌زدم

4 روی نگار در نظرم جلوه می‌نمود وز دور بوسه بر رخ مهتاب می‌زدم

1 هر چند پیر و خسته دل و ناتوان شدم هر گه که یاد روی تو کردم جوان شدم

2 شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا بر منتهای همت خود کامران شدم

3 ای گلبن جوان بر دولت بخور که من در سایه تو بلبل باغ جهان شدم

4 اول ز تحت و فوق وجودم خبر نبود در مکتب غم تو چنین نکته دان شدم

1 خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم به صورت تو نگاری ندیدم و نشنیدم

2 اگر چه در طلبت همعنان باد شمالم به گرد سرو خرامان قامتت نرسیدم

3 امید در شب زلفت به روز عمر نبستم طمع به دور دهانت ز کام دل ببریدم

4 به شوق چشمه نوشت چه قطره‌ها که فشاندم ز لعل باده فروشت چه عشوه‌ها که خریدم

1 ز دست کوته خود زیر بارم که از بالابلندان شرمسارم

2 مگر زنجیر مویی گیردم دست وگر نه سر به شیدایی برآرم

3 ز چشم من بپرس اوضاع گردون که شب تا روز اختر می‌شمارم

4 بدین شکرانه می‌بوسم لب جام که کرد آگه ز راز روزگارم

1 گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم همچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارم

2 به طرب حمل مکن سرخی رویم که چو جام خون دل عکس برون می‌دهد از رخسارم

3 پرده مطربم از دست برون خواهد برد آه اگر زان که در این پرده نباشد بارم

4 پاسبان حرم دل شده‌ام شب همه شب تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم

1 گر دست دهد خاک کف پای نگارم بر لوح بصر خط غباری بنگارم

2 بر بوی کنار تو شدم غرق و امید است از موج سرشکم که رساند به کنارم

3 پروانه او گر رسدم در طلب جان چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم

4 امروز مکش سر ز وفای من و اندیش زان شب که من از غم به دعا دست برآرم

1 در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

2 عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند وین همه منصب از آن حور پریوش دارم

3 گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری من به آه سحرت زلف مشوش دارم

4 گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست من رخ زرد به خونابه منقش دارم

1 مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

2 صفای خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم

3 به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم

4 مرا در خانه سروی هست کاندر سایه قدش فراغ از سرو بستانی و شمشاد چمن دارم