چندان که گفتم غم با طبیبان از حافظ غزل 383
1. چندان که گفتم غم با طبیبان
درمان نکردند مسکین غریبان
می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان از حافظ غزل 384
1. می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان
هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان
یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان از حافظ غزل 385
1. یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان
خدا را کم نشین با خرقه پوشان از حافظ غزل 386
1. خدا را کم نشین با خرقه پوشان
رخ از رندان بی‌سامان مپوشان
شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان از حافظ غزل 387
1. شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن از حافظ غزل 388
1. بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن
به شادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن
چو گل هر دم به بویت جامه در تن از حافظ غزل 389
1. چو گل هر دم به بویت جامه در تن
کنم چاک از گریبان تا به دامن
افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن از حافظ غزل 390
1. افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن
مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن
خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن از حافظ غزل 391
1. خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن
تا ببینم که سرانجام چه خواهد بودن
دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن از حافظ غزل 392
1. دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن از حافظ غزل 393
1. منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن