غزلیات حافظ شیرازی

1 هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

2 مرا امید وصال تو زنده می‌دارد و گر نه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

3 نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک

4 رود به خواب دو چشم از خیال تو هیهات بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک

1 ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک حق نگه دار که من می‌روم الله معک

2 تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

3 در خلوص منت ار هست شکی تجربه کن کس عیار زر خالص نشناسد چو محک

4 گفته بودی که شوم مست و دو بوست بدهم وعده از حد بشد و ما نه دو دیدیم و نه یک

1 خوش خبر باشی ای نسیم شمال که به ما می‌رسد زمان وصال

2 قصّةُ العشقِ لا انفصام لها فُصِمَت ها هُنا لسانُ القال

3 ما لِسَلمی و من بذی سَلَمِ أینَ جیرانُنا و کیف الحال

4 عَفَتِ الدارُ بعدَ عافیةٍ فاسألوا حالَها عَنِ الاطلال

1 شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

2 اَحادیاً بجمالِ الحبیبِ قِف وانزِل که نیست صبر جمیلم ز اشتیاق جمال

3 حکایت شب هجران فروگذاشته به به شکر آن که برافکند پرده روز وصال

4 بیا که پردهٔ گلریز هفت خانه چشم کشیده‌ایم به تحریر کارگاه خیال

1 دارای جهان نصرت دین خسرو کامل یحیی بن مظفر ملک عالم عادل

2 ای درگه اسلام پناه تو گشاده بر روی زمین روزنه جان و در دل

3 تعظیم تو بر جان و خرد واجب و لازم انعام تو بر کون و مکان فایض و شامل

4 روز ازل از کلک تو یک قطره سیاهی بر روی مه افتاد که شد حل مسائل

1 به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل که کس مباد ز کردار ناصواب خجل

2 صلاح ما همه دام ره است و من زین بحث نیم ز شاهد و ساقی به هیچ باب خجل

3 بود که یار نرنجد ز ما به خلق کریم که از سؤال ملولیم و از جواب خجل

4 ز خون که رفت شب دوش از سراچهٔ چشم شدیم در نظر رهروان خواب خجل

1 اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول رسد به دولت وصل تو کار من به اصول

2 قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول

3 چو بر در تو من بینوای بی زر و زور به هیچ باب ندارم ره خروج و دخول

4 کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول

1 هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل هر کو شنید گفتا للهِ دَرُّ قائل

2 تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل

3 حلاج بر سر دار این نکته خوش سراید از شافعی نپرسند امثال این مسائل

4 گفتم که کی ببخشی بر جان ناتوانم گفت آن زمان که نبود جان در میانه حائل

1 ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل سلسبیلت کرده جان و دل سبیل

2 سبزپوشان خطت بر گرد لب همچو مورانند گرد سلسبیل

3 ناوک چشم تو در هر گوشه‌ای همچو من افتاده دارد صد قتیل

4 یا رب این آتش که در جان من است سرد کن زان سان که کردی بر خلیل