سروِ چَمانِ من چرا میلِ چمن نمی‌کند؟ از حافظ غزل 192
1. سروِ چَمانِ من چرا میلِ چمن نمی‌کند؟
همدمِ گل نمی‌شود یادِ سَمَن نمی‌کند
در نظربازیِ ما بی‌خبران حیرانند از حافظ غزل 193
1. در نظربازیِ ما بی‌خبران حیرانند
من چُنینم که نمودم دگر ایشان دانند
سَمَن بویان غبارِ غم چو بنشینند، بنشانند از حافظ غزل 194
1. سَمَن بویان غبارِ غم چو بنشینند، بنشانند
پری رویان قرار از دل چو بستیزند، بستانند
غلامِ نرگسِ مستِ تو تاجدارانند از حافظ غزل 195
1. غلامِ نرگسِ مستِ تو تاجدارانند
خرابِ بادهٔ لعلِ تو هوشیارانند
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند از حافظ غزل 196
1. آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بُوَد که گوشهٔ چشمی به ما کنند
شاهدان گر دلبری زین سان کنند از حافظ غزل 197
1. شاهدان گر دلبری زین سان کنند
زاهدان را رخنه در ایمان کنند
گفتم کِی ام دهان و لبت کامران کنند؟ از حافظ غزل 198
1. گفتم کِی ام دهان و لبت کامران کنند؟
گفتا به چشم هر چه تو گویی چُنان کنند
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند از حافظ غزل 199
1. واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند
چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند
دانی که چنگ و عود چه تَقریر می‌کنند؟ از حافظ غزل 200
1. دانی که چنگ و عود چه تَقریر می‌کنند؟
پنهان خورید باده که تَعزیر می‌کنند
شرابِ بی‌غَش و ساقیِّ خوش دو دامِ رهند از حافظ غزل 201
1. شرابِ بی‌غَش و ساقیِّ خوش دو دامِ رهند
که زیرکانِ جهان از کمندشان نَرَهَند
بُوَد آیا که درِ میکده‌ها بگشایند از حافظ غزل 202
1. بُوَد آیا که درِ میکده‌ها بگشایند
گره از کارِ فروبستهٔ ما بگشایند