زاهدِ خلوت نشین دوش به از حافظ شیرازی غزل 170
1. زاهدِ خلوت نشین دوش به میخانه شد
از سرِ پیمان بِرَفت با سرِ پیمانه شد
...
دوش از جنابِ آصف پیکِ بشارت از حافظ شیرازی غزل 171
1. دوش از جنابِ آصف پیکِ بشارت آمد
کز حضرتِ سلیمان عشرت اشارت آمد
...
عشقِ تو نهالِ حیرت آمد از حافظ شیرازی غزل 172
1. عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
وصلِ تو کمالِ حیرت آمد
...
در نمازم خَمِ ابرویِ تو از حافظ شیرازی غزل 173
1. در نمازم خَمِ ابرویِ تو با یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد
...
مژده ای دل که دگر بادِ صبا از حافظ شیرازی غزل 174
1. مژده ای دل که دگر بادِ صبا بازآمد
هدهد خوش خبر از طَرْفِ سبا بازآمد
...
صبا به تهنیتِ پیرِ می فروش از حافظ شیرازی غزل 175
1. صبا به تهنیتِ پیرِ می فروش آمد
که موسمِ طرب و عیش و ناز و نوش آمد
...
سحرم دولتِ بیدار به بالین از حافظ شیرازی غزل 176
1. سحرم دولتِ بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد
...
نه هر که چهره برافروخت از حافظ شیرازی غزل 177
1. نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سِکندری داند
...
هر که شد محرمِ دل در حرمِ از حافظ شیرازی غزل 178
1. هر که شد محرمِ دل در حرمِ یار بِمانْد
وان که این کار ندانست در انکار بِمانْد
...
رسید مژده که ایامِ غم نخواهد از حافظ شیرازی غزل 179
1. رسید مژده که ایامِ غم نخواهد ماند
چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند
...
ای پستهٔ تو خنده زده بر از حافظ شیرازی غزل 180
1. ای پستهٔ تو خنده زده بر حدیثِ قند
مشتاقم از برای خدا یک شِکَر بخند
...