بعد از این دستِ من و دامنِ از حافظ شیرازی غزل 181
1. بعد از این دستِ من و دامنِ آن سروِ بلند
که به بالایِ چَمان از بُن و بیخَم بَرکَنْد
...
حَسْبِ حالی نَنِوشتی از حافظ شیرازی غزل 182
1. حَسْبِ حالی نَنِوشتی و شد ایّامی چند
محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند؟
...
دوش وقتِ سَحَر از غُصه از حافظ شیرازی غزل 183
1. دوش وقتِ سَحَر از غُصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمتِ شب آبِ حیاتم دادند
...
دوش دیدم که ملایک درِ میخانه از حافظ شیرازی غزل 184
1. دوش دیدم که ملایک درِ میخانه زدند
گِلِ آدم بِسِرشتَند و به پیمانه زدند
...
نقدها را بُوَد آیا که عَیاری از حافظ شیرازی غزل 185
1. نقدها را بُوَد آیا که عَیاری گیرند؟
تا همه صومعه داران پیِ کاری گیرند
...
گر مِی فروش حاجتِ رندان از حافظ شیرازی غزل 186
1. گر مِی فروش حاجتِ رندان روا کند
ایزد گنه ببخشد و دفعِ بلا کند
...
دلا بسوز که سوزِ تو کارها از حافظ شیرازی غزل 187
1. دلا بسوز که سوزِ تو کارها بِکُنَد
نیازِ نیمْ شبی دفعِ صد بلا بِکُنَد
...
مرا به رندی و عشق، آن فضول از حافظ شیرازی غزل 188
1. مرا به رندی و عشق، آن فضول عیب کُنَد
که اعتراض بر اسرارِ علمِ غیب کُنَد
...
طایر دولت اگر باز گذاری از حافظ شیرازی غزل 189
1. طایر دولت اگر باز گذاری بِکُنَد
یار بازآید و با وصل قراری بِکُنَد
...
کِلکِ مشکین تو روزی که از حافظ شیرازی غزل 190
1. کِلکِ مشکین تو روزی که ز ما یاد کند
بِبَرَد اجرِ دو صد بنده که آزاد کند
...
آن کیست کز رویِ کرم با ما از حافظ شیرازی غزل 191
1. آن کیست کز رویِ کرم با ما وفاداری کند
بر جایِ بدکاری چو من یک دَم نکوکاری کند
...