دست در حلقهٔ آن زلفِ دوتا نتوان کرد از حافظ غزل 136
1. دست در حلقهٔ آن زلفِ دوتا نتوان کرد
تکیه بر عهدِ تو و بادِ صبا نتوان کرد
دل از من بُرد و روی از من نهان کرد از حافظ غزل 137
1. دل از من بُرد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد
یاد باد آن که ز ما وقتِ سفر یاد نکرد از حافظ غزل 138
1. یاد باد آن که ز ما وقتِ سفر یاد نکرد
به وداعی دلِ غمدیدهٔ ما شاد نکرد
رو بر رَهَش نهادم و بر من گذر نکرد از حافظ غزل 139
1. رو بر رَهَش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد
دلبر بِرَفت و دلشدگان را خبر نکرد از حافظ غزل 140
1. دلبر بِرَفت و دلشدگان را خبر نکرد
یادِ حریفِ شهر و رفیقِ سفر نکرد
دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد از حافظ غزل 141
1. دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یارِ وفادار چه کرد
دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد از حافظ غزل 142
1. دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
سال‌ها دل طلبِ جامِ جم از ما می‌کرد از حافظ غزل 143
1. سال‌ها دل طلبِ جامِ جم از ما می‌کرد
وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می‌کرد
به سِرِّ جامِ جم آنگه نظر توانی کرد از حافظ غزل 144
1. به سِرِّ جامِ جم آنگه نظر توانی کرد
که خاکِ میکده کُحلِ بَصَر توانی کرد
چه مستی است؟ ندانم که رو به ما آورد از حافظ غزل 145
1. چه مستی است؟ ندانم که رو به ما آورد
که بود ساقی و این باده از کجا آورد؟
صبا وقتِ سحر بویی ز زلفِ یار می‌آورد از حافظ غزل 146
1. صبا وقتِ سحر بویی ز زلفِ یار می‌آورد
دل شوریدهٔ ما را به بو، در کار می‌آورد