غزلیات عبدالقادر گیلانی

1 ای که می نالی زدوران ،جورِ یار من نگر اضطراب از من نگر صبرو قرار من نگر

2 جانب گلشن مروکان، یک دو روزی بیش نیست پر ز اشک لاله گون دائم کنار من نگر

3 ای که میگوئی ندادم دل به خوبان هیچگه سوی میدان آی و شهسوارِ من نگر

4 سینه ام پرداغ و چهره گل گل از خوناب اشک یک زمان سویِ من آ ، باغ و بهار من نگر

1 ای ذکر تو را در دل ، هر دم اثری دیگر وای از تو به ملک جان دارم خبری دیگر

2 از تیر ملامت ها داریم دلِ مجروح جز لطف تو ما را نیست والله سری دیگر

3 سلطان جمال تو تا جلوه دهد خود را برساخته از هردل ، آئینه گری دیگر

4 درمعرکه محشر آهی نزند عاشق هردم اگرش سوی تو در مقری دیگر

1 طبل قیامت بکوفت آن ملک نفخ صور کاتب منشور ماست مالک یوم النّشور

2 سر زلحد برزدیم خیمه به محشر زدیم بی خدا اندر لحد چند نباشم صبور

3 ازسرشوق ونشاط پای نهم بر صراط تا زدم گرمِ ما گرم شود آن نشور

4 ای که ندادی تو مال درطلبِ آن جمال ما به تو بگذاشتیم دیدن دیدارِ حور

1 دوست می گوید که ای عاشق اگر داری صبور ازفراق ما منال وصبر کن تا نفخ صور

2 اندر آن مجلس که بیند خلق دیدار خدا ازجگرهای کباب عاشقان باشد بخور

3 آن که از خواب خوشت بیدار می سازد منم چون بگوئی تو گناهانم بیامرز ای غفور

4 گور گهوار است ،تو طفلی ودایه لطف دوست خوش بخوابایند وخوابت داد تا یوم النّشور

1 ای قصر رسالت تو معمور منشورِ رسالت ازتو مشهور

2 خدّام ترا غلام گشته کیخسرو کیقباد و فغفور

3 درجمله کائنات گویند صلواتِ تو تا دمیدن صور

4 معراج تو تا به قاب قوسین جبرئیل به ره بماند از دور

1 شب همه شب باتو می گوئیم راز توبه غفلت پای ها کرده دراز

2 ای زما کرده فراموش گوئیا سوی ما هرگز نخواهی گشت باز

3 خیز وترک خواب کن تا نیمه شب ما و تو با یکدگر گوئیم راز

4 بی نیازم از تو و طاعات تو با نماز و روزه ات چندین مناز

1 نومید مشو بنده از رحمت ما هرگز زیرا که به غیر از ما کس نیست تورا هرگز

2 خواهم که در این عالم تو پاک شوی از جرم ورنه به تو نفرستم ، ای بنده،بلا هرگز

3 چون سوخته ای امروز از درد فراق ما در سوختنت فردا ،ندهیم رضا هرگز

4 من با توام ای عاشق ،تو نیز به ما می باش هرگز چو نشاید دوست ،از دوست جدا هرگز

1 تو لذت عمل را از کارزار ما پرس آئین سلطنت را از حال زار ما پرس

2 آن لذّتی که باشد از اشتهاد صادق شام بشارت وصل از روزگار ما پرس

3 مجنون عشق ما را از باغ و راغ کم گوی از وی تو سور جوی و بوی بهار ما پرس

4 از خان و مان وهرکس ، کردم خراب او را منبعد اگر بخواهی اندر دیار ما پرس

1 درجهان امروز بی پروا مباش فارغ از اندیشه فردا مباش

2 کشتی ای پیداکن و بنشین در او ایمن از غرقاب این دریا مباش

3 غافل از احوال مظلومان مشو بی خبر از ناله شبها مباش

4 درپی خود کن دعاگویان نیک بد مکن با مردمان تنها مباش

1 گرمرا جان در بدن نبود ،بدن گو هم مباش چونکه یوسف نیست با من ،پیرهن گو هم مباش

2 گر بمیرم لاشه من همچنان دور افکنید چاک شد چون جامه جانم، کفن گو هم مباش

3 چون مرا رانی ز کوی خود، مخوان یارا رقیب ازگلستان گر رود بلبل، زغن گو هم مباش

4 مرگ بالله بهتر است از زندگانی دور از او گر نبینم یارخود ، این زیستن گو هم مباش