نومید مشو بنده از از عبدالقادر گیلانی غزل 37
1. نومید مشو بنده از رحمت ما هرگز
زیرا که به غیر از ما کس نیست تورا هرگز
تو لذت عمل را از کارزار از عبدالقادر گیلانی غزل 38
1. تو لذت عمل را از کارزار ما پرس
آئین سلطنت را از حال زار ما پرس
درجهان امروز بی پروا از عبدالقادر گیلانی غزل 39
1. درجهان امروز بی پروا مباش
فارغ از اندیشه فردا مباش
گرمرا جان در بدن نبود از عبدالقادر گیلانی غزل 40
1. گرمرا جان در بدن نبود ،بدن گو هم مباش
چونکه یوسف نیست با من ،پیرهن گو هم مباش
داد مرا جان تو باده از عبدالقادر گیلانی غزل 41
1. داد مرا جان تو باده ای از جان خویش
کفر مرا کرد گوهر ایمان خویش
از خان و مان آواره از عبدالقادر گیلانی غزل 42
1. از خان و مان آواره ام از دست عشق از دست عشق
سرگشته و بیچاره ام از دست عشق از دست عشق
ای غبار خاک کویت سرمه از عبدالقادر گیلانی غزل 43
1. ای غبار خاک کویت سرمه چشم فلک
ای به تو محتاج خلق هر دو عالم یک به یک
نامه ای دارم از شب از عبدالقادر گیلانی غزل 44
1. نامه ای دارم از شب سیه تاریک رنگ
با وجود از تو نیم نومید یارب هیچ رنگ
مونسم یار است اندر از عبدالقادر گیلانی غزل 45
1. مونسم یار است اندر تنگنای گور تنگ
عاشقان ، در دوجهان ما را بس است این نام و ننگ
کی بود آیا که بنمائی از عبدالقادر گیلانی غزل 46
1. کی بود آیا که بنمائی جمال با کمال
زنده گردند ماهیان مرده از آب زلال
تیر او پیوسته میخواهم از عبدالقادر گیلانی غزل 47
1. تیر او پیوسته میخواهم که آید سوی دل
لیک میترسم، شود پیوسته در پهلوی دل
به غیر از سایه در کویت از عبدالقادر گیلانی غزل 48
1. به غیر از سایه در کویت کسی محرم نمی‌یابم
کنون روزم سیه شد آنچنان کان هم نمی‌یابم