کسی کو یار خود دارد چرا بر دیگری بندد از گیلانی غزل 25
1. کسی کو یار خود دارد چرا بر دیگری بندد
حرامش باد عشق آنکس که هم بر دیگری بیند
شاخِ گل از نازکیّ یار یادم میدهد از گیلانی غزل 26
1. شاخِ گل از نازکیّ یار یادم میدهد
برگ گل زان گلرخ رخسار یادم میدهد
تا ابد یا رب زتو من لطف ها دارم امید از گیلانی غزل 27
1. تا ابد یا رب زتو من لطف ها دارم امید
از تو گر امّید بُرَّم از کجا دارم امید
هرکه درپیش توبرخاک بمالد رخسار از گیلانی غزل 28
1. هرکه درپیش توبرخاک بمالد رخسار
ملک کونین مسخّر بودش لیل و نهار
عشق و بدنامی ودرد وغم به ما شد یارغار از گیلانی غزل 29
1. عشق و بدنامی ودرد وغم به ما شد یارغار
تا محمّد وار باشد عاشقان را چاریار
گرنخواهدبود اندر صدرجنّت وصل یار از گیلانی غزل 30
1. گرنخواهدبود اندر صدرجنّت وصل یار
قعر دوزخ عاشقان خواهند کردن اختیار
ای که می نالی زدوران ،جورِ یار من نگر از گیلانی غزل 31
1. ای که می نالی زدوران ،جورِ یار من نگر
اضطراب از من نگر صبرو قرار من نگر
ای ذکر تو را در دل ، هر دم اثری دیگر از گیلانی غزل 32
1. ای ذکر تو را در دل ، هر دم اثری دیگر
وای از تو به ملک جان دارم خبری دیگر
طبل قیامت بکوفت آن ملک نفخ صور از گیلانی غزل 33
1. طبل قیامت بکوفت آن ملک نفخ صور
کاتب منشور ماست مالک یوم النّشور
دوست می گوید که ای عاشق اگر داری صبور از گیلانی غزل 34
1. دوست می گوید که ای عاشق اگر داری صبور
ازفراق ما منال وصبر کن تا نفخ صور
ای قصر رسالت تو معمور از گیلانی غزل 35
1. ای قصر رسالت تو معمور
منشورِ رسالت ازتو مشهور
شب همه شب باتو می گوئیم راز از گیلانی غزل 36
1. شب همه شب باتو می گوئیم راز
توبه غفلت پای ها کرده دراز