همه روزه بر سر کشور دلم از از غبار همدانی غزل 25
1. همه روزه بر سر کشور دلم از بتان حشمی رسد
چه رسد به ملک خراب اگر حشمی ز محتشمی رسد
...
بر مشامم بوی جانان می‌رسد از غبار همدانی غزل 26
1. بر مشامم بوی جانان می‌رسد
بر لبم جان پای‌کوبان می‌رسد
...
دلی که در خم زلف بتی اسیر از غبار همدانی غزل 27
1. دلی که در خم زلف بتی اسیر نباشد
عجب مدار که بر ملک تن امیر نباشد
...
تو را بر سر از فقر افسر نباشد از غبار همدانی غزل 28
1. تو را بر سر از فقر افسر نباشد
گرت خاک میخانه بر سر نباشد
...
گر گنج غمت در دل دیوانه نمی‌شد از غبار همدانی غزل 29
1. گر گنج غمت در دل دیوانه نمی‌شد
ویرانه مقام من دیوانه نمی‌شد
...
میی کز وی بنای شادمانی ها از غبار همدانی غزل 30
1. میی کز وی بنای شادمانی ها به جا باشد
که گوید توبه از وی خاصه فصل گل روا باشد
...
ما سمندر زادگان را شکوه از غبار همدانی غزل 31
1. ما سمندر زادگان را شکوه از آتش نباشد
کِی ز آتش میگریزد هرکه در وی غش نباشد
...
سحر باد صبا از ساحت کوی تو از غبار همدانی غزل 32
1. سحر باد صبا از ساحت کوی تو می‌آمد
که با وی بر مشام جان من بوی تو می‌آمد
...
ز آشیان مرغ دلم کاش کناری از غبار همدانی غزل 33
1. ز آشیان مرغ دلم کاش کناری بکند
بو که آن سلسله مو میل شکاری بکند
...
روزی که کلک تقدیر در پنجۀ از غبار همدانی غزل 34
1. روزی که کلک تقدیر در پنجۀ قضا بود
بر لوح آفرینش غم سرنوشت ما بود
...
هرکه دست از جان نشوید کی از غبار همدانی غزل 35
1. هرکه دست از جان نشوید کی ز جانان کام جوید
وان که در آتش نسوزد کی ز آب آرام جوید
...
نگار من ز شبستان به در نمی‌آید از غبار همدانی غزل 36
1. نگار من ز شبستان به در نمی‌آید
زمان گل مگر آخر به سر نمی‌آید
...