رباعیات در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 از کبر دلا دست بعیوق مزن لافی که زنی ز دست معشوق مزن

2 افتاده هجرانی گوئی که نیم ای دل بهزیمت اندرون بوق مزن

1 خواهم که همیشه با تو پیوسته بوم دل با دل تو بدوستی بسته بوم

2 تا بی تو بوم ز درد غم خسته بوم چون با تو بوم ز دردها رسته بوم

1 گر برده دلم بر تو حاصل نبدی از خون دلم دو پای در گل نبدی

2 گر این دل تو بنزد من ناوردی گر با دل من دل تو یکدل نبدی؟

1 بالات بود بسان سروان بهشت با خال تو خال حور فردوسی زشت

2 رضوان که همی عنبر زلف تو سرشت یک نقطه همی چکید و بستوده بهشت

1 ما شاخ هوای تو ز دل برکندیم مهر تو ز جان و دل برون افکندیم

2 چیزی که بجان دوستان نپسندیم با جان و روان خویشتن چون بندیم

1 هم هست مرا هوای آن زلف بخم لیکن تب عشق از نخستین شده کم

2 دیده که نبیند و فرو بارد نم گر شادی و گریه بر تند هم خور غم

1 ای آنکه خجستگی تو دادی بهمای با من بوفا و مهربانی بهم آی

2 جادو ننمود هرگز از تو به ابای ای زر روان و دیده و دل پیمای

1 با من ز قضای بد برآشفت دیار آرام دلم یکی و خصمان بسیار

2 درمانده تر از من اندر آفاق بیار مظلوم ز روزگار و مهجور زیار

1 آن چشم نگر بناز و خواب آلوده وین چشم نگر بخون ناب آلوده

2 مهتاب رخت بمشگناب آلوده کردند بمشگناب آب آلوده

1 راز دل ازین و آن نهفتن تا کی نقش طرب از هر سه ستردن تا کی

2 از دوست جفا و جور خوردن تا کی دیدن بدی و بهی شمردن تا کی