رباعیات در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 تا کی ز فراق دوست فریاد کنم از آه درون رخنه بپولاد کنم

2 بیداد کنی بر من و من داد کنم بر یاد رخ خوب تو دل شاد کنم

1 یک بوسه بدادی بمن ای بت افزون تا دل بردی ز من بدستان و فسون

2 گر آنکه همی جان طلبی بوسه بیار کاتش زآهن بآهن آید بیرون

1 ای گشته بیداد و بدی کردن چیر هرگز نشود دلت ز بیدادی سیر

2 دیریست که من شنیدم از اهل دلی کز بد نرهد که ببد هست دلیر

1 ای کرده ببند دوستی بسته دلم با تو بهوای و مهر پیوسته دلم

2 هر گه گردد بدرد و غم خسته دلم روی تو کند ز درد وارسته دلم

1 آنی که وفا نباید از مهر تو جست در وعده مخالفی و در پیمان سست

2 بی شرمی و بیدادگری پیشه تست دست از تو بصابون رئی باید شست

1 روی تو بشبهای سیه روز منست عشقت بخزان بهار ونوروز منست

2 قد تو دلارا و دل افروز منست گیتی بمراد بخت پیروز منست

1 ای کام دل من و بلای حوران روی تو می و چشم تو از مخموران

2 مژگانت همی کین کشد از مهجوران چون تو ناید نیز بکین از توران

1 با دام تو گاه غمزه لشگر شکند یاقوت تو گاه بوسه شکر شکند

2 بهتر خرد آن ترا که بهتر شکند گوهر بخرد هرآنکه گوهر شکند

1 هر چند که بی بهانه دوری ز برم من خویشتن از جمله همانجا شمرم

2 در بست وفای تو چنان چشم سرم کز شرم تو در خیال تو در نگرم

1 بر چرخ جوانمرد شبیخون کردن چون خون علی بقصد صدخون کردن

2 انکار بتوحید فلاطون کردن بهتر ز خلاف میر فضلون کردن