رباعیات در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 ای شاه چو کردگار بگشاد ترا در ملک بقای جاودان داد ترا

2 سلطان که بنیکوئی کند یاد ترا منشور بامر او فرستاد ترا

1 از طعنه و قول دشمن ای مهر گسل جز باد دگر هیچ نیاید حاصل

2 گر طعنه او مرا بگرداند دل اندود توان چشمه خورشید بگل

1 من خفته بدم دوش دل از یار جدا بر بالینم رسته یکی شاخ گیا

2 بیخش غم و درد و حسرت و بار بلا از هر سه بلا جان و دلم گشته ملا

1 از دست و سنانت آب و آذر خیزد وز خشم ور ضات زهر و شکر خیزد

2 مؤمن که دلش ز مهر تو برخیزد از خاک بروز حشر کافر خیزد

1 افکنده و کنده است آن شمع سرای افکنده کمند و کنده بدخواه ز جای

2 نوشیده و پوشیده و استاده بجای پاشیده شبه بر گل و پوشیده قبای

1 گر بنده بدم کنون شدم یکره شاه مانده شود از پیاده بر یکره شاه

2 تا بر تو عروس من شود یکره شاه تا از غم تو شوم همی یکره شاه

1 هان تشنه جگر مجوی زین باغ ثمر بیدستانی است این ریاض بدو در

2 بیهوده ممان که باغبانت بقفاست چون خاک نشسته گیر و چون باد گذر

1 تا از بر من تو دوست دور افتادی جان و دل من دور فتاد از شادی

2 بستی کمر هجر و بد و بیدادی تا خون دلم ز دیدگان بگشادی

1 آن زلف سیه بلای جانست ای جان جانم ز نهیب او بجانست ای جان

2 بند و گره شیفتگانست ای جان در هم شده و شیفته زانست ای جان

1 بسیار شنیدم من و دیدم بسیار کاشفته ببود بر تو از هر سو کار

2 آخر فلکت پشت شد و گیتی یار تو شاد شدی مخالف و دشمن زار