بهشت وار شد از نوبهار گیتی باز از قطران تبریزی قصیده 94
1. بهشت وار شد از نوبهار گیتی باز
در بهشت بر او کرد چرخ گوئی باز
خسروا بیم است کز گیتی برآید رستخیز از قطران تبریزی قصیده 95
1. خسروا بیم است کز گیتی برآید رستخیز
تا تو برخیزی بشادی تندرست و شاد خیز
ز چین زلف مه نیکوان چین و طراز از قطران تبریزی قصیده 96
1. ز چین زلف مه نیکوان چین و طراز
همیشه سلسله ساز است با دو درع طراز
صبر من عشق آنزلف دراز از قطران تبریزی قصیده 97
1. صبر من عشق آنزلف دراز
کو گهی با گل بسیر است و گهی با مل براز
نهاد روی بما دولت و سعادت باز از قطران تبریزی قصیده 98
1. نهاد روی بما دولت و سعادت باز
ز رنج و درد بدل دادمان سلامت و ناز
ای آفریدگار چو تو نافریده کس از قطران تبریزی قصیده 99
1. ای آفریدگار چو تو نافریده کس
کار تو دانش و دهش و دین و داد بس
تا مهر بر فروخت ببرج حمل چراغ از قطران تبریزی قصیده 100
1. تا مهر بر فروخت ببرج حمل چراغ
پر شمع و پر چراغ شد از لاله باغ و راغ
تا خزان آورد روی خویش سوی باغ و راغ از قطران تبریزی قصیده 101
1. تا خزان آورد روی خویش سوی باغ و راغ
ابر یک ساعت نجست از تعبیه کردن فراغ
دوشم شبی خجسته بدو مجلسی ظریف از قطران تبریزی قصیده 102
1. دوشم شبی خجسته بدو مجلسی ظریف
عیشی چو روح روشن و وقتی چو جان نظیف
ای رخ رخشانت چون آئینه نادیده زنگ از قطران تبریزی قصیده 103
1. ای رخ رخشانت چون آئینه نادیده زنگ
زنگ بزدا از دل عاشق ببکمازی چو زنگ
با درنگ از درد دل در بوستان دی داد رنگ از قطران تبریزی قصیده 104
1. با درنگ از درد دل در بوستان دی داد رنگ
زرد و پرچین شد چو روی دردمندان با درنگ
کافور بار شد فلک و کوه سیمرنگ از قطران تبریزی قصیده 105
1. کافور بار شد فلک و کوه سیمرنگ
وز کوه کرد روی سوی دشت غرم و رنگ