روی مرجانی ز چشمم دوست پنهانی کند از قطران تبریزی قصیده 48
1. روی مرجانی ز چشمم دوست پنهانی کند
تا سرشک چشم من چون روی مرجانی کند
هرکه جانان را بمهر اندر عدیل جان کند از قطران تبریزی قصیده 49
1. هرکه جانان را بمهر اندر عدیل جان کند
گر تواند جان خویش اندر ره جانان کند
آن پری نشگفت اگر از خوبرویان سر بود از قطران تبریزی قصیده 50
1. آن پری نشگفت اگر از خوبرویان سر بود
گر بنفشه پر گر و از سنبلش افسر بود
تا بجان در عقل باشد تا بتن در جان بود از قطران تبریزی قصیده 51
1. تا بجان در عقل باشد تا بتن در جان بود
جان و تن را از لب و جام و لب جانان بود
تا ترا گرد مه از مشگ سیه پرهون بود از قطران تبریزی قصیده 52
1. تا ترا گرد مه از مشگ سیه پرهون بود
در تمنای رخت جان و دلم مرهون بود
گه بهار همه خلق جفت یار بود از قطران تبریزی قصیده 53
1. گه بهار همه خلق جفت یار بود
مر از یار جدائی گه بهار بود
هرکه او را میل خاطر سوی ارزانی بود از قطران تبریزی قصیده 54
1. هرکه او را میل خاطر سوی ارزانی بود
او برنج و خواری ارزانی و ارزانی بود
اگر ببرد ز بستان خزان نسیم بهار از قطران تبریزی قصیده 55
1. اگر ببرد ز بستان خزان نسیم بهار
بساز بزم چو بستان ز زلف و روی نگار
اگر بتگر چنو داند نگاریدن یکی پیکر از قطران تبریزی قصیده 56
1. اگر بتگر چنو داند نگاریدن یکی پیکر
روا باشد اگر دعوی خلاقی کند بتگر
ای دلارام و دل آشوب و دلاویز پسر از قطران تبریزی قصیده 57
1. ای دلارام و دل آشوب و دلاویز پسر
عهد کرده بوفا با من و نابرده بسر
ای کرده تیره روز معادی بتیغ و تیر از قطران تبریزی قصیده 58
1. ای کرده تیره روز معادی بتیغ و تیر
آمد بخدمت تو گرانمایه ماه تیر