روی مرجانی ز چشمم دوست از قطران تبریزی قصیده 48
1. روی مرجانی ز چشمم دوست پنهانی کند
تا سرشک چشم من چون روی مرجانی کند
...
هرکه جانان را بمهر اندر از قطران تبریزی قصیده 49
1. هرکه جانان را بمهر اندر عدیل جان کند
گر تواند جان خویش اندر ره جانان کند
...
آن پری نشگفت اگر از خوبرویان از قطران تبریزی قصیده 50
1. آن پری نشگفت اگر از خوبرویان سر بود
گر بنفشه پر گر و از سنبلش افسر بود
...
تا بجان در عقل باشد تا از قطران تبریزی قصیده 51
1. تا بجان در عقل باشد تا بتن در جان بود
جان و تن را از لب و جام و لب جانان بود
...
تا ترا گرد مه از مشگ سیه از قطران تبریزی قصیده 52
1. تا ترا گرد مه از مشگ سیه پرهون بود
در تمنای رخت جان و دلم مرهون بود
...
گه بهار همه خلق جفت یار از قطران تبریزی قصیده 53
1. گه بهار همه خلق جفت یار بود
مر از یار جدائی گه بهار بود
...
هرکه او را میل خاطر سوی از قطران تبریزی قصیده 54
1. هرکه او را میل خاطر سوی ارزانی بود
او برنج و خواری ارزانی و ارزانی بود
...
اگر ببرد ز بستان خزان از قطران تبریزی قصیده 55
1. اگر ببرد ز بستان خزان نسیم بهار
بساز بزم چو بستان ز زلف و روی نگار
...
اگر بتگر چنو داند نگاریدن از قطران تبریزی قصیده 56
1. اگر بتگر چنو داند نگاریدن یکی پیکر
روا باشد اگر دعوی خلاقی کند بتگر
...
ای دلارام و دل آشوب و از قطران تبریزی قصیده 57
1. ای دلارام و دل آشوب و دلاویز پسر
عهد کرده بوفا با من و نابرده بسر
...
ای کرده تیره روز معادی از قطران تبریزی قصیده 58
1. ای کرده تیره روز معادی بتیغ و تیر
آمد بخدمت تو گرانمایه ماه تیر
...