ببین آن روی اگر بر سرو از قطران تبریزی قصیده 36
1. ببین آن روی اگر بر سرو بستانت قمر باید
ببین آن زلف اگر بر ماه مشگینت کمر باید
...
تا ز آمدن دوست بر من خبر از قطران تبریزی قصیده 37
1. تا ز آمدن دوست بر من خبر آمد
گوئی سرم از ناز بخورشید برآمد
...
چون شمال مهرگان اندر از قطران تبریزی قصیده 38
1. چون شمال مهرگان اندر هوا پویا شود
زاغ گنگ اندر میان بوستان گویا شود
...
خزان ببرد ز بستان هر از قطران تبریزی قصیده 39
1. خزان ببرد ز بستان هر آن نگار که بود
هوا خشن شد و کهسار خشک و آب کبود
...
دل بدو دادم که جان از از قطران تبریزی قصیده 40
1. دل بدو دادم که جان از روی او شادان شود
جان من هست او سزد گر دل فدای جان شود
...
دیر آمدن شاه برآورد از قطران تبریزی قصیده 41
1. دیر آمدن شاه برآورد ز من دود
گر دیرتر آید برود جان و تنم زود
...
زمانه روی زمین را چو از قطران تبریزی قصیده 42
1. زمانه روی زمین را چو رنگ دیبا کرد
طراز دیبا یاقوت کرد و مینا کرد
...
همی ستیزه برد زلف یار از قطران تبریزی قصیده 43
1. همی ستیزه برد زلف یار با شمشاد
شگفت نیست گر از وی همیشه باشم شاد
...
ابر آزاری بلؤلؤ باغرا از قطران تبریزی قصیده 44
1. ابر آزاری بلؤلؤ باغرا قارون کند
در چمن بیجاده از پیروزه سر بیرون کند
...
باد نوروزی همی آرایش از قطران تبریزی قصیده 45
1. باد نوروزی همی آرایش بستان کند
تا نگارش چون نگارستان چینستان کند
...
بوستان را مهرکانی باد از قطران تبریزی قصیده 46
1. بوستان را مهرکانی باد زر آگین کند
رنگ بستاند ز گلها باده را رنگین کند
...
تا زمین را آسمان پر لؤلؤ از قطران تبریزی قصیده 47
1. تا زمین را آسمان پر لؤلؤ عمان کند
کوه و صحرا را صبا پر لاله نعمان کند
...