قصاید در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 اگرچه جانان کسرا عزیز چون جان نیست مرا جهان و سرو جان بجای جانان نیست

2 نباشد انده جانان چو آمد انده جان مراست انده جانان و انده جان نیست

3 شفا و راحت جان من آن دو مرجان بود چگونه باشد جانم کش آن دو مرجان نیست

4 در ابر زلف نهان بوده ماه عارض دوست کنون بگردوی آن ابر هیچ گردان نیست

1 سرخ گل بشکفت وزو شد باغ و بستان بابها خلد بگشاده است گوئی سوی بستان بابها

2 بید را از باد بالش سرو را از آب کش مرغ را از لاله بستر مرغ را از نم نما

3 شاخ گل گشته دو تا چون عاشقان از بار هجر ساخته بلبل بر او چون عاشقان زیر و دو تا

4 گل چو شمع افروخته بلبل بر آن دلسوخته گل ز گلبن با نوا شد بلبل از گل بانوا

1 تا داد باغ را سمن و گل بنونوا بلبل همی سراید بر گل بنونوا

2 رود و سرود ساخته بر سرو فاخته چون عاشقی که باشد معشوق او نوا

3 مشک و عبیر بارد بر گلستان شمال در و عقیق کارد در بوستان هوا

4 بر نیلگون بنفشه فشاند شکوفه باد همچون ستارگان زبر نیلگون سما

1 تا دل من در هوای نیکوان گشت آشنا در سرشک دیده ام کرد این دل خونین شنا

2 تا مرا بیند بلا با کس نبدد دوستی تا مرا بیند هوی با کس نگردد آشنا

3 من بدی را نیک تر جویم که مرد مرا بدی من بلا را بیشتر خواهم که مردم را بلا

4 گر بلای عاشقی بر من قضای ایزدیست تن نهادم بر بلا و دل ببستم بر قضا

1 کنون که شد حضری بلبل و غراب غریب بعید شد گل نار و گل بنفشه قریب

2 هزار دیبا در باغ گسترید صبا نگارهاش بدیع و طرازهاش غریب

3 شده چو مذبح عیسی ز بلبل و گل باغ درخت گل چو بپیروزه و عقیق صلیب

4 جهان پیر صبی وار پر حلی و حلل هواش دایه و پستانش ابر و غیث حلیب

1 نگار ناردانی لب بهار نارون بالا میان لاله نعمان نهفته لؤلؤ لالا

2 دلش یکتائی اندر مهر و بالا چون دلش یکتا بدان بالای یکتائی مرا درد دو تا بالا

3 همی غارت کند صبرم بدان دو نرکس شهلا همی شکر کند زهرم بدان دو زهره زهرا

4 ز مهر سیم سیمائی مرا دینارگون سیما همی نالم ز درد او چو سعد اندر غم سما

1 دارد آن وشی رخ و وشی برو وشی سلب رادگاه غمزه چشم و زفت گاه بوسه لب

2 لؤلؤ لالا شرا از لاله نعمان صدف لاله نعمانش را از عنبر سارا سلب

3 چشم او مخمور و من خوردم بجام مهر می زلف او لرزان و من دارم ز داغ هجر تب

4 زلف شبرنگش مرا ناهید بنماید بروز روی رخشانش مرا خورشید بنماید بشب

1 فراز ماه بتا زلف مشگبوی متاب متاب زلف و دل ما بداغ مهر متاب

2 و گر بتابی زلف و دلم بتابد روی بجای دل تن و جانم بتاب و زلف متاب

3 رخت بگونه عناب خورده آن عنب دهانت پرده عناب کرده عنبر ناب؟

4 بپیش عارض تو روی من چنان باشد که پیش چشمه خورشید داری اسطرلاب

1 ای روا بر شهریاران جهان فرمان ترا هرچه باید خسروانرا داده آن یزدان ترا

2 هرکجا ماهی است یا ساقیست یا دربان ترا هرکجا شاهی است یا بندی است یا مهمان ترا

3 دشت همچون محشر است از خیل گوناگون ترا شهر همچون جنت است از نعمت الوان ترا

4 ساقیان ما هروی و چیره بر مردان ترا مطربان چرب دست و چیره بر دستان ترا

1 بهر چیزی بود خرسند هرکش قدر بی بالا بهفت اقلیم نپسندد کسی کش همتی والا

2 ز خاک و باد و آب آتش شرف دارد فزون زیرا که چون باشد سوی پستی بود میلش سوی بالا

3 ندارد هیچ مخلوقی بعالم قدرت خالق ندارد هیچ مولایی بگیتی همت مولا

4 همیشه همت مولا فراز شیب و گل باشد همیشه همت مولا فراز گنبد اعلا