مه نیسان شبیخون کرد از قطران تبریزی قصیده 175
1. مه نیسان شبیخون کرد گوئی بر مه کانون
که گردون گشت از او پرگرد و هامون گشت از او پرخون
مهر جانان چون روان از قطران تبریزی قصیده 176
1. مهر جانان چون روان اندر تن من شد روان
از تنم بیرون نیامد مهر او جز با روان
نشاط دل کن و از لعل یار از قطران تبریزی قصیده 177
1. نشاط دل کن و از لعل یار پروردین
که لاله و گل پرورد باد فروردین
هر آنچه هست نهان از از قطران تبریزی قصیده 178
1. هر آنچه هست نهان از منجمان جهان
ز رای روشن شاه زمانه نیست نهان
هرکه را دلبند باشد از قطران تبریزی قصیده 179
1. هرکه را دلبند باشد مهرجوی و مهربان
روز او دائم بود نورزو و عید مهرگان
هلا شادی کن و می خور از قطران تبریزی قصیده 180
1. هلا شادی کن و می خور که بستان شد بهشت آئین
که جز می خوردن و شادی نباشد در بهشت آئین
هوا همی بنکارد بحله از قطران تبریزی قصیده 181
1. هوا همی بنکارد بحله روی چمن
صبا همی بطرازد بدر شاخ سمن
ایا بهار من و عید نیکوان از قطران تبریزی قصیده 182
1. ایا بهار من و عید نیکوان سپاه
چو ماه ز ابر همی تابی از قبای سیاه
ای بفر و خرد و خوبی خورشید از قطران تبریزی قصیده 183
1. ای بفر و خرد و خوبی خورشید سپاه
او فرزنده ز گردون تو فروزنده ز گاه
ای روی تو از چشمه خورشید از قطران تبریزی قصیده 184
1. ای روی تو از چشمه خورشید سما به
در روی زمین یار نیابی تو ز ما به
بتی که پیش رخ او چو میغ از قطران تبریزی قصیده 185
1. بتی که پیش رخ او چو میغ باشد ماه
چراغ مجلس و شمع سرای و ماه سپاه
فغان من همه زان زلف از قطران تبریزی قصیده 186
1. فغان من همه زان زلف تابدار سیاه
که گاه پرده لاله است و گاه معجر ماه