قصاید در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 اگر باران نباشد در بهاران سرشگ و آه من بس باد و باران

2 جهان را بس بود نالیدن من اگر بلبل ننالد در بهاران

3 سحرگه بانگ من بشنو ز مطرب بجای بانگ کبک کوهساران

4 بسم من سوگوار از عشق اگر چرخ نپوشد جامه های سوگواران

1 اگر نجست زمانه بلای خلق جهان چرا ز خلق جهان روی او بکرد نهان

2 اگر نخواست دلم زار و مستمند چنین چرا نگاشت رخش خوب و دلفریب چنان

3 اگر نگشت دل من تنور آتش عشق چرا ز دیده من خاست دم بدم طوفان

4 اگر نه پشت من و زلف تو ز یک نسبند چرا چو زلف تو شد پشت من دو تا و نوان

1 اگر بخواهد جانم بجای دل جانان بجان جانان گر زو دریغ دارم جان

2 اگر نه جانان از جان عزیزتر بودی نسوختی دل و جان از جدائی جانان

3 زیان و سود من از هجر و وصل جانانست سزاست گر بخرم وصل او بسود و زیان

4 جهان نخواهم بی او بجان نگردم ازو که او عزیزتر است از هزار جان جهان

1 الا ای پرده تاری به پیش چشمه روشن زمانی کوه را تَرگی زمانی چرخ را جوشن

2 دژم روئی و گیتی را کند آثار تو خرم سیه فامی و عالم را کند دیدار تو روشن

3 گهی بر گوشه گردون نهاده مر ترا گوشه گهی بر دامن خورشید بسته مر ترا دامن

4 گهی بادت بود مرکب گهی چرخت بود میدان گهی برت بود مکمن گهی بحرت بود معدن

1 الا ای ماه مشکین‌مو به پیش آر آن می مشکین ملا کن ساغر و برنِهْ به دست عاشق مسکین

2 از آن رخشنده خرم که عشاق را شود زو کم ز فکرت غم ز دیده نم ز بالا خم ز چهره چین

3 به رنگ چهره معشوق و اشک دیده عاشق کزین خرم شود محزون وز آن شادان شود غمگین

4 به مدت پیرو مردم را شود زو جان و دل برنا به خوردن تلخ و مردم را شود زو خواب و خور شیرین

1 آنچه هست اندر دل من نیست کسرا در دل آن از جفا و جور این نامهربان سنگین دلان

2 هرکه من با او بسازم گردد او ناسازگار آنکه من زو مهر جویم گردد او نامهربان

3 آنکسی کز من بود نازش مرا خواهد نیاز وآنکسی کز من بود سودش مرا خواهد زیان

4 کرد تیر من بمانند کمان ترکی که هست تیر با بالای او گوئی بمانند کمان

1 آن غیرت یزدان نگر و قدرت یزدان از قدرت یزدان چه عجب غیرت چندان

2 هرگز نرسد کس بسر قدرت ایزد هرگز نرسد کس بسر غیرت یزدان

3 گه کوه و بیابان کند از باغ و بساتین گه باغ و بساتین کند از کوه و بیابان

4 شاید که فرو مانی زین فکرت و غیرت شاید که فرو مانی زین غیرت حیران

1 آن کجا کاوس کرد او نیت جادوستان وان کجا محمود کرد او نیت هندوستان

2 از پی پیروزی دین و ز بهر جد خویش کرد ویران کافران را خان شه کشورستان

3 خون کافر ریخت چندان کش نیارد کس شمار شهرها بگرفت چندان کش نداند کس نشان

4 آسمان بالا دو دژ زایشان ستد در هفته ای که سر مردان آن دود ژبسودی آسمان

1 ای ببالا بلای آزادان آرزوی دلی و رنج روان

2 تنم از عشق تو نوان و نزار دلم از رنج تو نژند و نوان

3 آرزوی جوان و پیری تو وز تو دائم بدرد پیر و جوان

4 زین بتنبل همی ستانی دل زان بدستان همی ستانی جان

1 ای جان من از آرزوی زلف تو پیچان بنمای یکی روی و ببخشای یکی جان

2 زهره بدو رخسار تو داده همه زیور هاروت بدو چشم تو داده همه دستان

3 از دو رخ تو نور برد چشمه خورشید وز دو لب تو طعم برد چشمه حیوان

4 کردی تن من خسته بدو نرگس مفتون کردی دل من بسته بدو سنبل فتان