رباعیات در دیوان اشعار غالب دهلوی

1 هر چند زمانه مجمع جهال ست در جهل نه حالشان به یک منوال ست

2 کودن همه لیک از یکی تا دگری فرق خر عیسی و خر دجال ست

1 ای آن که ترا سعی به درمان من ست منعم مکن از باده که نقصان من ست

2 حیف ست که بعد من به میراث رود این یک دو سه خم که در شبستان من ست

1 بسمل که سخن طراز مهرآیین ست ارزش ده آن و مایه بخش این ست

2 او پادشه ست گر سخن اقلیم ست او پیشروست گر محبت دین ست

1 دانیم که آیین شکایت نه نکوست ما را سخن از مرگ خود و صورت اوست

2 دانست و نیامد و نپرسید و ندید هم خسته دشمنیم و هم کشته دوست

1 دستم به کلید مخزنی می بایست ور بود تهی به دامنی می بایست

2 یا هیچ گهم به کس نیفتادی یار یا خود به زمانه چون منی می بایست

1 غالب به سخن گرچه کست همسر نیست از نشئه هوش هیچت اندر سر نیست

2 می خواهی و مفت و نغز وانگه بسیار این باده فروش ساقی کوثر نیست

1 آن خسته که در نظر به جز یارش نیست با سود و زیان خویشتن کارش نیست

2 طالب ز طلب رهین آثارش نیست هر چند حنا برگ دهد بارش نیست

1 اوراق زمانه درنوشتیم و گذشت در فن سخن یگانه گشتیم و گذشت

2 می بود دوای ما به پیری غالب زان نیز به ناکام گذشتیم و گذشت

1 تا موکب شهریار زین راه گذشت فرقم به فلک رسید و از ماه گذشت

2 گردید ره کعبه ره خانه من زین راه، کزین راه شهنشاه گذشت

1 غالب غم روزگار ناکامم کشت از تنگی دل به حلقه دامم کشت

2 هم غیرت سربزرگی خاصم سوخت هم رشک نشاطمندی عامم کشت