کس را نبود رخی بدین سان از غالب دهلوی رباعی 13
1. کس را نبود رخی بدین سان که تراست
پاکیزه تنی به خوبی جان که تراست
در خورد تبر بود درختی که از غالب دهلوی رباعی 14
1. در خورد تبر بود درختی که مراست
خاییده آتش ست رختی که مراست
هستم ز می امید سرمست و بس از غالب دهلوی رباعی 15
1. هستم ز می امید سرمست و بس است
دارم سر این کلاه در دست و بس است
زان دوست که جان قالب مهر از غالب دهلوی رباعی 16
1. زان دوست که جان قالب مهر و وفاست
گر دیر رسد پاسخ مکتوب رواست
هر کس ز حقیقت خبری داشته از غالب دهلوی رباعی 17
1. هر کس ز حقیقت خبری داشته است
بر خاک ره عجز سری داشته است
آن را که عطیه ازل در نظرست از غالب دهلوی رباعی 18
1. آن را که عطیه ازل در نظرست
هر چند بلا بیش طرب بیشترست
خوابی که فروغ دین ازو جلوه از غالب دهلوی رباعی 19
1. خوابی که فروغ دین ازو جلوه گرست
در روز نصیب شاه روشن گهرست
آن را که ز دست بی زری پامال از غالب دهلوی رباعی 20
1. آن را که ز دست بی زری پامال ست
رسوایی نیز لازم احوال ست
هر چند زمانه مجمع جهال از غالب دهلوی رباعی 21
1. هر چند زمانه مجمع جهال ست
در جهل نه حالشان به یک منوال ست
ای آن که ترا سعی به درمان از غالب دهلوی رباعی 22
1. ای آن که ترا سعی به درمان من ست
منعم مکن از باده که نقصان من ست
بسمل که سخن طراز مهرآیین از غالب دهلوی رباعی 23
1. بسمل که سخن طراز مهرآیین ست
ارزش ده آن و مایه بخش این ست
دانیم که آیین شکایت نه از غالب دهلوی رباعی 24
1. دانیم که آیین شکایت نه نکوست
ما را سخن از مرگ خود و صورت اوست