قطعات قاآنی

1 به هر کس نعمتی گر زان فرستی که یکره شکر احسان تو گوید

2 پس احول به که او هر نعمتی را دو بیند شکر احسانت دو گوید

1 چو دشنامی شنیدی‌ لب فروبند که سالم مانی از دشنام دیگر

2 چه خوش گفت‌ آن‌ حکیم نکته‌پرداز که بر جان‌ آفرین بادش‌ ز داور

3 خری را گر به زیر دم خلد خار شود محکمتر از برجستن خر

1 گدای راه‌نشین گر کند تصور شاهی اثاث پادشهانش شود چگونه میسر

2 نه هرکه را که درافتد به دل خیال خلافت برند باجش بر در نهند تاجش بر سر

3 در آن محال که وهم و گمان مجال ندارد چگونه مور برد ره چگونه مرغ زند پر

1 مفتی شهر ما که آگه نیست از حلال و حرام پیغمبر

2 مال محتاج را نموده هبا خون مظلوم را گرفته هدر

3 چه شود یارب ار شود وقتی از حلال و حرام مستحضر

1 ای دل ار نور جان طمع داری یک زمان لب ببند از گفتار

2 خواهی ار صحن خانه نورانی پیش خورشید برمکش دیوار

3 نه ترا گفتم آفتاب منیر کم شود فیض نورش‌ از آثار

4 کم نگردد توکم کنیش به‌عمد چون‌ که بر دیده برنهی استار

1 جور اگر کم بود اگر فزون زان زیانها رسد در آخر کار

2 ای بسا دودمان‌ که خواهد سوخت آتش ار اندکست اگر بسیار

1 عاقلان مست حجت خویشند عارفان مست جلوهٔ دیدار

2 دیدهٔ حق‌شناس اگر دارید لب ببندید یا اولوالابصار

1 لاف طاعت چند در پیری زنی ای نکرده در جوانی هیچ کار

2 آنچه را در روز روشن کس‌ نجست چون توانی جست در شبهای تار

1 محققست که دنیا مثال مرداریست حرام صرف بر آن کس که هست برخوردار

2 ولی به حکم ضرورت به سالکان طریق حلال گشته به هنگام نیستی مردار

1 مگر به خنده درآیی وگرنه هیبت تو زبان عارف و عامی ببندد از گفتار

2 من از کلام تو گویم سخن چنان که قمر ز آفتاب فلک عاریت کند انوار