قطعات قاآنی

1 داورا ای که خاک پای ترا شاه انجم به دیدگان رفته

2 هفته‌ای می‌رودکه شاهد بخت رخ به جلباب غصه بنهفته

3 زانکه مداح خود به مثقب فکر در مدیح تو گوهری سفته

4 کس بدان پایه مدح نشنیده کس بدان مایه شعر ناگفته

1 درین کتاب پریشان نگر به خاطر جمع مگو چو کار جهان درهمست و آشفته

2 هزار گنج نصیحت درون هر حرفش چون روح در دل و دانش به مغز بنهفته

3 ولی خبر نه ازین بوالفضول نادان را ازین که بر سر هر گنج اژدها خفته

1 گلستانی که هر برگ گلش را هزاران گلشن خلدست بنده

2 روان اهل معنی تا قیامت به بوی روح‌بخش اوست زنده

1 در کمندی اوفتادستیم صعب پای تا سر حلقه حلقه چون زره

2 هرچه می‌پیچیم کز آن وارهیم بیشتر گردد ز پیچیدن گره

1 هر که را نیم جو قناعت هست از دو عالم ندارد اندیشه

2 یک شمر آب و یک بیابان مور یک درم سنگ و یک جهان شیشه

1 تویی چرخ و بس بد ترا فخر رفعت منم خاک و بس بد مرا ذُلّ پستی

2 شکستی دلم را ولی شکر گویم که دل از شکستن پذیرد درستی

1 گر نشدی ابر تیره پردهٔ خورشید یا به شبان آفتاب رخ ننهفتی

2 می‌نشدی آشکار آیت ظلمت کس به عبث مدح آفتاب نگفتی

1 اکنون که در رزق گشادست خداوند انصاف نباشدکه تو بر خویش ببندی

2 بر حالت خود گریه کنی روز قیامت بر حال تهیدست گر امروز بخندی

1 دایماً چون دو دست اهل دعا هر دو پایش بر آسمان بودی

2 غالباً جز به گاه وجد و سماع کف پا بر زمین نمی‌سودی

1 ای نفس خیره ملک دو عالم از آن تست لیکن به شرط آنکه تو از خویش بگذری

2 با خویش هیچ چیز نبینی از آن خویش بی‌خویش چون شوی همه در خویش بنگری