قطعات قاآنی

1 قاآنیا زگفتهٔ بیهوده لب ببند کاین‌قیل‌و‌قال‌محض‌خیالست‌وصرف وهم

2 آ‌ن بی‌نشان که ملک دو عالم ازآن اوست بیرون بود ز حیز فکر و جهان فهم

1 استرم را اگر فرستادی نکنم جز به مردمی یادت

2 معنی آن فلان تحیاتست وان فلان روح پاک اجدادت

3 ورنه‌گویم که آن فلان ذکرست وان فلان مقعد پر از بادت

1 ای دریغا خلق عالم بیشتر طفلند طفل کز برای خنده می‌خواهند شیرین قصه‌ای

2 زان سبب در قصه باید رازها گفتن تمام تا نباشد کودکان را در شنیدن غصه‌ای

3 هم مگر قاآنیا صاحبدلی پیدا شود تا که در هر قصه یابد از نصیحت حصه‌ای

1 عاقلا همنشین ساده مشو که ز گفتار ساده بر نخوری

2 مرو ای دزد در سرای تهی که از آن دستِ پُر برون نبری

1 داورا ای که خاک پای ترا شاه انجم به دیدگان رفته

2 هفته‌ای می‌رودکه شاهد بخت رخ به جلباب غصه بنهفته

3 زانکه مداح خود به مثقب فکر در مدیح تو گوهری سفته

4 کس بدان پایه مدح نشنیده کس بدان مایه شعر ناگفته

1 نفس امارهٔ تو دشمن تست چون شود کشته دوست گردد دوست

2 تن تو پوست هست و مغز تو جان مغزت ار آرزوست بفکن پوست

1 ابومسیلمه گر دعوی نبوت کرد جز این چه سود که خوانند خلق کذابش

2 گرفتم آنکه به شب کرمکی همی تابد چه حدٌ آنکه برابر کنی به مهتابش

1 هزاران مکر و فن باشد زنان را که نتواند یکی را چاره ابلیس

2 شود کاری چو بر ابلیس مشکل بر او آسان کنند ایشان به تلبیس

1 مست کز بول خود وضو گیرد از چه آن را طهارت انگارد

2 حال احمق به دوستیست چنانک بدکند با تو نیک پندارد

1 آنکه را شمع هدی نیست به دست چون شود هادی ارباب سلوک

2 مفتی ما که خورد مال یتیم حیف باشدکه دهد پند ملوک