قطعات قاآنی

1 جوانمردی نه این باشدکه چون برق به شب برکاروان یک‌دم درخشی

2 جوانمردی بود آن‌دم که چون ابر به کشت جان سائل آب بخشی

1 ای دل ار عشق یار می‌طلبی نیستی جوی و ترک هستی کن

2 مست شو از شراب عشق الست ترک هستی و درک مستی کن

1 گل عزیزست هرکجا روید خواه در راغ و خواه درگلشن

2 خار خوارست هرکجا باشد خواه در باغ و خواه درگلخن

1 چون زبانت نیست با دل آشنا لاف ایمان محض کفرست و دغل

2 زشت باشد پارسایی خودپرست سبحه‌اش در دست و مینا در بغل

1 هرکرا حسن اعتقادی هست عذر منکر نمی کند خاموش

2 این مسلم بودکه خسرو را عیب شیرین نمی‌رود درگوش

1 آوخ آوخ که مرگ نگذارد که کس اندر جهان زید جاوید

2 نه ز بهمن گذشت نز دارا نه فریدون گذاشت نه جمشید

3 چون وزد باد او به گلشن بود نخل تن بی‌ثمر شود چون بید

4 سپس رفتگان بسی دیدیم جنبش تیر و گردش‌ ناهید

1 ای پسر نیست حرص را پایان زانکه با هر تنی درآویزد

2 پیش هر منعمی که بنشیند به تمنای سود برخیزد

3 آبروی کسان ز آتش آز هر زمان بر زمین فرو ریزد

4 لاجرم عاقل آن بود به جهان که به جهد از حریص بگریزد

1 ز فیض رحمت حق دمبدم فزون گردد جمال هستی ما را فروغ رونق و رنگ

2 چو در برابر خورشید نور آیینه که لمحه لمحه به صیقل ازو زدایی زنگ

1 جهان ز حوصلهٔ آرزو فراخ‌ترست ولیک بر تو بود تنگ‌تر ز چشم بخیل

2 تراکه خوشهٔ خرما به دست می‌نرسد به غیر خار چه قسمت بری همی ز بخیل

1 ای دل آن کس که خویش را نشناخت مر خدا را شناخت نتواند

2 تا نگوید به ترک هستی خویش نرد توحید باخت نتواند