قطعات قاآنی

1 جور اگر کم بود اگر فزون زان زیانها رسد در آخر کار

2 ای بسا دودمان‌ که خواهد سوخت آتش ار اندکست اگر بسیار

1 شرح خاموشیت باید از زبان دل شنو کز زبان هر زبان هر دل ندارد آگهی

2 غیر خاموشی نیارد گفتن از چیزی سخن هرکه را افتد نظر بر روی یار خرگهی

1 قاآنیا اگر ادب اینست و بندگی خاکت به فرق باد که با خاک همسری

2 نی‌نی سرشت خاک سراپا تواضعست ای آسمان کبر تو از خاک کمتری

1 زینگونه که امروز کند خواجه تغافل گویی خبرش نیست ز فردای قیامت

2 امروز مگر توبه کند چاره و گرنه فردا نپذیرند ازو عذر ندامت

1 ای داور زمانه که از وصف رای تو خاطر شدست مطلع خورشید انورم

2 از وصف خلق و رای تو تا گفته‌ام حدیث مجلس منور آمد و مشکو معطّرم

3 عرضیست مر مرا که زداید ز دل ملال لیکن به شرط آنکه دهدگوش‌ داورم

4 اکنون دو هفته است که دار ملک فارس بی‌ آفتاب عون تو از ذره کمترم

1 باادب باش ای برادر خاصه با دیوانگان خود مگوکاورا نباشد بهره از فرزانگی

2 ای بسا دانای کامل کز پی روپوش‌ خلق روز و شب بر خویش بندد حالت دیوانگی

1 خازن میر معظم راوی اشعار من آنکه می گوید بلا مفتون بالای منست

2 راوی شعر منست اما چو نیکو بنگری راوی اشعار نبود دزد کالای منست

3 طبع موزون مرا دزدید و چون پرسم سبب گویدم کاین قامت موزون زیبای منست

4 شعر شیرین مرا بر دست ‌و چون جویم دلیل گویدم کاین خنده لعل شکرخای منست

1 ظلم ظالم ذخیره‌ایست نکو که در آخر نصیب مظلومست

2 ظالم خیره عاقبت چو بخیل خویشتن زان ذخیره محرومست

1 حل معمای حکمتش نتواند آنکه کند حل صدهزار معمّا

2 فهم شناساییش‌ چگونه کند کس مشت نشاید زدن به صخرهٔ صمّا

1 گفت رندی با یکی در نیمروز از در اندرز رمزی از رموز

2 که اگر در دور ناهموار چرخ عیش یا غم بایدت بیدرد و سوز

3 دل منه در هیچ کار اندر جهان کاین تعلق هست رنجی فتنه‌توز

4 هرچه پیشت آید از دشوار و سهل شو رضا بر هم مکش رخسار و پوز