دی در میان مستی خنجر کشیده از فروغی بسطامی غزل 60
1. دی در میان مستی خنجر کشیده برخاست
وز ما به جز محبت جرمی ندیده برخاست
به هر غمی که رسد از تو خاطرم از فروغی بسطامی غزل 61
1. به هر غمی که رسد از تو خاطرم شاد است
که بندهٔ تو ز بند کدورت آزاد است
آن که لبش مایهٔ حلاوت قند از فروغی بسطامی غزل 62
1. آن که لبش مایهٔ حلاوت قند است
کاش بگوید که نرخ بوسه به چند است
یک اشارت ز تو بر قتل جهان از فروغی بسطامی غزل 63
1. یک اشارت ز تو بر قتل جهان بسیار است
در کمینی که تویی تیر و کمان بیکار است
طبیب اهل دل آن چشم مردم از فروغی بسطامی غزل 64
1. طبیب اهل دل آن چشم مردم آزار است
ولی دریغ که آن هم همیشه بیمار است
آن که مرادش تویی از همه از فروغی بسطامی غزل 65
1. آن که مرادش تویی از همه جویاتر است
وان که در این جستجو است از همه پویاتر است
ساقی فرخنده پی تاب کفش از فروغی بسطامی غزل 66
1. ساقی فرخنده پی تاب کفش ساغر است
پیرو چشم خوشش گردش هفت اختر است
دلم از نرگس بیمار تو بیمارتر از فروغی بسطامی غزل 67
1. دلم از نرگس بیمار تو بیمارتر است
چاره کن درد کسی کز همه ناچارتر است
کیفیت نگاه تو از جام خوش‌تر از فروغی بسطامی غزل 68
1. کیفیت نگاه تو از جام خوش‌تر است
لعل لبت ز بادهٔ گلفام خوش‌تر است
بار محبت از همه باری گران‌تر از فروغی بسطامی غزل 69
1. بار محبت از همه باری گران‌تر است
و آن کس کشد که از همه کس ناتوان‌تر است
از دل سخت تو کز سنگ سیه سخت‌تر از فروغی بسطامی غزل 70
1. از دل سخت تو کز سنگ سیه سخت‌تر است
می‌توان یافت که آه دل ما بی‌اثر است
تا خانهٔ تقدیر بساط چمن از فروغی بسطامی غزل 71
1. تا خانهٔ تقدیر بساط چمن آراست
نشنید کس از سروقدان یک سخن راست