ای زلف تو بر هم زن فرزانگی ما از بسطامی غزل 48
1. ای زلف تو بر هم زن فرزانگی ما
وین سلسله سرمایهٔ دیوانگی ما
ای کاش جان بخواهد معشوق جانی ما از بسطامی غزل 49
1. ای کاش جان بخواهد معشوق جانی ما
تا مدعی بمیرد از جان فشانی ما
یار بی پرده کمر بست به رسوایی ما از بسطامی غزل 50
1. یار بی پرده کمر بست به رسوایی ما
ما تماشایی او ، خلق تماشایی ما
اولم رام نمودی به دل آرامی‌ها از بسطامی غزل 51
1. اولم رام نمودی به دل آرامی‌ها
آخرم سوختی از حسرت ناکامی‌ها
پایه عمر گران‌مایه بر آب است برآب از بسطامی غزل 52
1. پایه عمر گران‌مایه بر آب است برآب
همه جا شاهد این نکته حباب است ، حباب
اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب از بسطامی غزل 53
1. اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب
مهمان عزیز آمده در خانه‌ام امشب
دوش در آغوشم آمد آن مه نخشب از بسطامی غزل 54
1. دوش در آغوشم آمد آن مه نخشب
کاش که هرگز سحر نمی‌شدی این شب
از جلوهٔ حسنت که بری از همه عیب است از بسطامی غزل 55
1. از جلوهٔ حسنت که بری از همه عیب است
آسوده‌دل آن است که در پردهٔ غیب است
عمری که صرف عشق نگردد بطالت است از بسطامی غزل 56
1. عمری که صرف عشق نگردد بطالت است
راهی که رو به دوست ندارد ضلالت است
هر گه که آن خسرو زرین کمر از جا برخاست از بسطامی غزل 57
1. هر گه که آن خسرو زرین کمر از جا برخاست
آسمان گفت که قرص قمر از جا بر خاست
تا طرف نقاب از رخ رخشان تو برخاست از بسطامی غزل 58
1. تا طرف نقاب از رخ رخشان تو برخاست
خورشید فلک از پی فرمان تو برخاست
بنشست و ز رخ پرده برانداخته برخاست از بسطامی غزل 59
1. بنشست و ز رخ پرده برانداخته برخاست
کار من دل سوخته را ساخته برخاست