زان سر زلف مرا بی سرو سامان از فروغی بسطامی غزل 464
1. زان سر زلف مرا بی سرو سامان کردی
خاطرم جمع نشد تا تو پریشان کردی
اگر ناصح نظر بر منظر جانان از فروغی بسطامی غزل 465
1. اگر ناصح نظر بر منظر جانان من کردی
به جای هر نصیحت رحمتی بر جان من کردی
با آن که می از شیشه به پیمانه از فروغی بسطامی غزل 466
1. با آن که می از شیشه به پیمانه نکردی
در بزم کسی نیست که دیوانه نکردی
گه جلوه‌گر ز بام و گه از از فروغی بسطامی غزل 467
1. گه جلوه‌گر ز بام و گه از منظر آمدی
از هر دری به غارت دلها درآمدی
دامن کشان شبی به کنارم از فروغی بسطامی غزل 468
1. دامن کشان شبی به کنارم نیامدی
کارم ز دست رفت و به کارم نیامدی
دگر فرود نیاید سرم به از فروغی بسطامی غزل 469
1. دگر فرود نیاید سرم به هیچ کمندی
علاقهٔ تو خلاصم نمود از هر بندی
شب چارده غلامی ز مه تمام از فروغی بسطامی غزل 470
1. شب چارده غلامی ز مه تمام داری
تو چه خواجهٔ تمامی که چنین غلام داری
تا از مژهٔ دلکش تیری به از فروغی بسطامی غزل 471
1. تا از مژهٔ دلکش تیری به کمان داری
هر گوشه شکاری را حسرت نگران داری
چو در میناست می، یاقوت از فروغی بسطامی غزل 472
1. چو در میناست می، یاقوت رخشان است پنداری
چو در ساغر چکد، لعل بدخشان است پنداری
تو شکر لب که با خسرو بسی از فروغی بسطامی غزل 473
1. تو شکر لب که با خسرو بسی شیرین سخن داری
کجا آگاهی از شوریده حال کوه کن داری
این چه دامی است که از سنبل از فروغی بسطامی غزل 474
1. این چه دامی است که از سنبل مشکین داری
که به هر حلقهٔ آن صد دل مسکین داری