هر مرغ کز آن گلبن نو باخبرستی از فروغی بسطامی غزل 452
1. هر مرغ کز آن گلبن نو باخبرستی
هر نغمه که سر کرد بسی با اثر ستی
ای صورت زیبا که به سیرت از فروغی بسطامی غزل 453
1. ای صورت زیبا که به سیرت ملکستی
بر روی زمین غیرت ماه فلکستی
کسی که دامنش آلودهٔ شرابستی از فروغی بسطامی غزل 454
1. کسی که دامنش آلودهٔ شرابستی
دعای او به در دیر مستجابستی
صورتت یک باره از آدم نمود از فروغی بسطامی غزل 455
1. صورتت یک باره از آدم نمود از قید هستی
پی به معنی برده‌ام در عالم صورت پرستی
مسجد مقام عجب است، می‌خانه از فروغی بسطامی غزل 456
1. مسجد مقام عجب است، می‌خانه جای مستی
زین هر دو خانه بگذر گر مرد حق‌پرستی
چه خلاف سر زد از ما که در از فروغی بسطامی غزل 457
1. چه خلاف سر زد از ما که در سرای بستی
بر دشمنان نشستی، دل دوستان شکستی
یک جام با تو خوردن یک عمر از فروغی بسطامی غزل 458
1. یک جام با تو خوردن یک عمر می‌پرستی
یک روز با تو بودن، یک روزگار مستی
با من اگر خواجه سری داشتی از فروغی بسطامی غزل 459
1. با من اگر خواجه سری داشتی
هر سر مویم هنری داشتی
ای که هم آغوش یار حور سرشتی از فروغی بسطامی غزل 460
1. ای که هم آغوش یار حور سرشتی
عیش ابد کن که در میان بهشتی
نقد غمت خریدم با صد هزار از فروغی بسطامی غزل 461
1. نقد غمت خریدم با صد هزار شادی
روی مراد دیدم در عین نامرادی
سر از کمند نپیچم اگر تو از فروغی بسطامی غزل 462
1. سر از کمند نپیچم اگر تو صیادی
رخ از هلاک نتابم اگر تو جلادی
رفتی بر غیر و ترک ما کردی از فروغی بسطامی غزل 463
1. رفتی بر غیر و ترک ما کردی
ای ترک ختن بسی خطا کردی