تا خیل غمت خیمه زد اندر دل تنگم از بسطامی غزل 357
1. تا خیل غمت خیمه زد اندر دل تنگم
از تنگ دلی با در و دیوار به جنگم
ای کعبهٔ مقصودم، وی قبلهٔ آمالم از بسطامی غزل 358
1. ای کعبهٔ مقصودم، وی قبلهٔ آمالم
مپسند بدین روزم، مگذار بدین حالم
ای که می‌پرسی ز من کیفیت چشم غزالم از بسطامی غزل 359
1. ای که می‌پرسی ز من کیفیت چشم غزالم
من از این پیمانه مستم، من در این افسانه لالم
مشغول رخ ساقی، سرگرم خط جامم از بسطامی غزل 360
1. مشغول رخ ساقی، سرگرم خط جامم
در حلقهٔ میخواران، نیک است سرانجامم
از دشمنم چه بیم که با دوست هم دمم از بسطامی غزل 361
1. از دشمنم چه بیم که با دوست هم دمم
وز اهرمن چه باک که با اسم اعظمم
نرگسش گفت که من ساقی می‌خوارانم از بسطامی غزل 362
1. نرگسش گفت که من ساقی می‌خوارانم
گر چه خود مست ولی آفت هشیارانم
تا هست نشانی از نشانم از بسطامی غزل 363
1. تا هست نشانی از نشانم
خاک قدم سبوکشانم
فدای قاصد جانان کز او آسوده شد جانم از بسطامی غزل 364
1. فدای قاصد جانان کز او آسوده شد جانم
بشارت های خوش داد از اشارت‌های جانانم
گر دست دهد دامن آن سرو روانم از بسطامی غزل 365
1. گر دست دهد دامن آن سرو روانم
آزاد شود دل ز غم هر دو جهانم
چون ترک تیر افکن تویی، باید به خون غلطیدنم از بسطامی غزل 366
1. چون ترک تیر افکن تویی، باید به خون غلطیدنم
یارب کز این میدان مباد امکان برگردیدنم
حق ز رخت کرده ظهور ای صنم از بسطامی غزل 367
1. حق ز رخت کرده ظهور ای صنم
این چه ظهور است و چه نور ای صنم
شب فراق تو گر ناله را اشاره کنم از بسطامی غزل 368
1. شب فراق تو گر ناله را اشاره کنم
چه رخنه‌ها که در ارکان سنگ خاره کنم