به جلوه کاش درآید مه نکوسیرم از بسطامی غزل 345
1. به جلوه کاش درآید مه نکوسیرم
که آفتاب نتابد مقابل قمرم
عشق بگسست چنان سلسله تدبیرم از بسطامی غزل 346
1. عشق بگسست چنان سلسله تدبیرم
که سر زلف زره ساز تو شد زنجیرم
جنون گسسته بدانسان کمند تدبیرم از بسطامی غزل 347
1. جنون گسسته بدانسان کمند تدبیرم
که از سلاسل تو مستحق زنجیرم
نذر کردم گر ز دست محنت هجران نمیرم از بسطامی غزل 348
1. نذر کردم گر ز دست محنت هجران نمیرم
آستانت را ببوسم، آستینت را بگیرم
هر کجا دم زدم از چشم بت کشمیرم از بسطامی غزل 349
1. هر کجا دم زدم از چشم بت کشمیرم
خون مردم همه گردید گریبان گیرم
من بر سر کوی تو ندیدم از بسطامی غزل 350
1. من بر سر کوی تو ندیدم
خاکی که به سر نکرده باشم
تا تو به گلشن آمدی، با همه در کشاکشم از بسطامی غزل 351
1. تا تو به گلشن آمدی، با همه در کشاکشم
وه که تو در کنار گل، من به میان آتشم
دوش از در می‌خانه کشیدند به دوشم از بسطامی غزل 352
1. دوش از در می‌خانه کشیدند به دوشم
تا روز جزا مست ز کیفیت دوشم
سروش عشق تو یک نکته گفت در گوشم از بسطامی غزل 353
1. سروش عشق تو یک نکته گفت در گوشم
که بار هر دو جهان را فکند از دوشم
من ساده پرست و باده نوشم از بسطامی غزل 354
1. من ساده پرست و باده نوشم
فرمان بر پیر می فروشم
من مست می‌پرستم، من رند باده نوشم از بسطامی غزل 355
1. من مست می‌پرستم، من رند باده نوشم
ایمن ز مکر عقلم، فارغ ز قید هوشم
ای خط تو را دایرهٔ حسن مسلم از بسطامی غزل 356
1. ای خط تو را دایرهٔ حسن مسلم
وی نور رخت برده دل از نیر اعظم