مو به مو بستهٔ آن زلف گره از فروغی بسطامی غزل 333
1. مو به مو بستهٔ آن زلف گره گیر شدم
آخر از فیض جنون قابل زنجیر شدم
به بوسه‌ای ز دهان تو آرزومندم از فروغی بسطامی غزل 334
1. به بوسه‌ای ز دهان تو آرزومندم
فغان که با همه حسرت به هیچ خرسندم
یک باره گر از سبحه در انکار از فروغی بسطامی غزل 335
1. یک باره گر از سبحه در انکار نبودم
از زلف بتان صاحب زنار نبودم
دیری است که دیوانه آن از فروغی بسطامی غزل 336
1. دیری است که دیوانه آن چشم کبودم
سرمستم از این بادهٔ دیرینه که بودم
دوشینه مهی به خواب دیدم از فروغی بسطامی غزل 337
1. دوشینه مهی به خواب دیدم
یعنی به شب آفتاب دیدم
دیشب به خواب شیرین نوشین از فروغی بسطامی غزل 338
1. دیشب به خواب شیرین نوشین لبش مکیدم
در عمر خود همین بود خواب خوشی که دیدم
دوش از لب نوشش سختی چند از فروغی بسطامی غزل 339
1. دوش از لب نوشش سختی چند شنیدم
کز نوش لبان رشتهٔ پیوند بریدم
ای خوش آن دم که به بستان از فروغی بسطامی غزل 340
1. ای خوش آن دم که به بستان تو می‌نالیدم
سرو بالای تو می‌دیدم و می‌بالیدم
بس که دل سوختگی ز آتش هجران از فروغی بسطامی غزل 341
1. بس که دل سوختگی ز آتش هجران دارم
گر به دوزخ بریم، شکر فراوان دارم
بر سر هر مژه چندین گل رنگین از فروغی بسطامی غزل 342
1. بر سر هر مژه چندین گل رنگین دارم
یعنی از عشق تو در بر دل خونین دارم
چون سر زلف تو آشفته خیالی از فروغی بسطامی غزل 343
1. چون سر زلف تو آشفته خیالی دارم
الله الله که چه سودای محالی دارم
گرفته تا ره بغداد ماه از فروغی بسطامی غزل 344
1. گرفته تا ره بغداد ماه نوسفرم
هزار دجله به یک‌دم گذشته از نظرم