بیک نظر کندم دیده مبتلای از فیض کاشانی غزل 904
1. بیک نظر کندم دیده مبتلای کسی
ندیده است چو دیده کسی بلای کسی
در حسن بتان دلبر ما بلکه از فیض کاشانی غزل 905
1. در حسن بتان دلبر ما بلکه تو باشی
در غمزه زنان هوشبر ما بلکه تو باشی
بکوش ایجان خدا را بنده باشی از فیض کاشانی غزل 906
1. بکوش ایجان خدا را بنده باشی
برین در همچو خاک افکنده باشی
گفتم رخت ندیدم گفتا ندیده از فیض کاشانی غزل 907
1. گفتم رخت ندیدم گفتا ندیده باشی
گفتم ز غم خمیدم گفتا خمیده باشی
ندهی اگر باو دل بچه آرمیده از فیض کاشانی غزل 908
1. ندهی اگر باو دل بچه آرمیده باشی
نگزینی ار غم او چه غمی گزیده باشی
گفتی مرا نزد من آ تو آتشی از فیض کاشانی غزل 909
1. گفتی مرا نزد من آ تو آتشی تو آتشی
ترسم بسوزانی مرا تو آتشی تو آتشی
وزد بر اهل دلی گر نسیم درویشی از فیض کاشانی غزل 910
1. وزد بر اهل دلی گر نسیم درویشی
حیات تازه برد از نعیم درویشی
کسی که یافت نسیم نعیم درویشی از فیض کاشانی غزل 911
1. کسی که یافت نسیم نعیم درویشی
نتافت سر ز طریق قویم درویشی
دل چو بستم بخدا حسبی الله از فیض کاشانی غزل 912
1. دل چو بستم بخدا حسبی الله و کفی
نروم سوی سوی حسبی الله و کفی
نکنی گر تووفا حسبی الله از فیض کاشانی غزل 913
1. نکنی گر تووفا حسبی الله کفی
ورنهی روبجفا حسبی الله کفی
نیست تاج عشقرا شایسته هرجا از فیض کاشانی غزل 914
1. نیست تاج عشقرا شایسته هرجا تارکی
تارکی باید دو عالم را برای تارکی