دل میکنمت فدا و جان هم از فیض کاشانی غزل 666
1. دل میکنمت فدا و جان هم
از تست اگر چه این و آن هم
کو عشق تا در جهان غوغا نهم از فیض کاشانی غزل 667
1. کو عشق تا در جهان غوغا نهم
کو مستیی تا غلغلی در گنبد مینا نهم
یاد یاران که کنند از دل و از فیض کاشانی غزل 668
1. یاد یاران که کنند از دل و جان یاری هم
پا ز سر کرده روند از پی غمخواری هم
مرا هرچند رانی دیگر آیم از فیض کاشانی غزل 669
1. مرا هرچند رانی دیگر آیم
اگر از پا در آیم از سر آیم
اگر بدیم و گر نیک خاکسار از فیض کاشانی غزل 670
1. اگر بدیم و گر نیک خاکسار توایم
فتاده بر ره تو خاک رهگذار توایم
ما ز مافوق فلک در بحر و بر از فیض کاشانی غزل 671
1. ما ز مافوق فلک در بحر و بر افتاده‌ایم
در تک این بحر اخضر چون گهر افتاده‌ایم
ذّره ذرّه ز آسیای آسمان از فیض کاشانی غزل 672
1. ذّره ذرّه ز آسیای آسمان افتاده‌ایم
خورده آدم گندم و ما از جنان افتاده‌ایم
از حضور قدس جانرا در سفر از فیض کاشانی غزل 673
1. از حضور قدس جانرا در سفر افکنده‌ایم
در سفر هم خویش را در شور و شر افکنده‌ایم
تا آتش عشق رخت در جان و دل از فیض کاشانی غزل 674
1. تا آتش عشق رخت در جان و دل افروختیم
دیدیم گر مهیا ز غم از خوشدلی وا سوختیم
ما سر مستان مست مستیم از فیض کاشانی غزل 675
1. ما سر مستان مست مستیم
با ساقی و می یکی شدستیم
بکوی یار بی‌پروا گذشتیم از فیض کاشانی غزل 676
1. بکوی یار بی‌پروا گذشتیم
دل آنجا ماند و ما ز آنجا گذشتیم
رفتیم ازین دیار رفتیم از فیض کاشانی غزل 677
1. رفتیم ازین دیار رفتیم
زین منزل پر غبار رفتیم