کبیره‌ایست که خود را گمان از فیض کاشانی غزل 583
1. کبیره‌ایست که خود را گمان کنم هستم
گناه دیگر آن کز می خودی مستم
من هماندم که با تو پیوستم از فیض کاشانی غزل 584
1. من هماندم که با تو پیوستم
مهر از هرچه جز تو بگسستم
نه من امروز به دل نقش خیالت از فیض کاشانی غزل 585
1. نه من امروز به دل نقش خیالت بستم
روزگاریست که از بادهٔ عشقت مستم
در عهد تو ای توبه شکن عهد از فیض کاشانی غزل 586
1. در عهد تو ای توبه شکن عهد شکستم
احرام طواف حرم کوی تو بستم
از می لعل لب و نوش دهانت مستم از فیض کاشانی غزل 587
1. از می لعل لب و نوش دهانت مستم
وز شکر خنده و تقریر و بیانت مستم
پیشتر ز افلاک شور عشق بر از فیض کاشانی غزل 588
1. پیشتر ز افلاک شور عشق بر سر داشتم
پیشتر ز املاک تسبیح تو از بر داشتم
یکبوسه از آن دو لب گرفتم از فیض کاشانی غزل 589
1. یکبوسه از آن دو لب گرفتم
ز آن بادهٔ بوالعجب گرفتم
نبود این تنگنا جای خوشی از فیض کاشانی غزل 590
1. نبود این تنگنا جای خوشی در غم فرو رفتم
ندیدم جای عیش خویش در ماتم فرو رفتم
بیاد منزل سلمی بر اطلال از فیض کاشانی غزل 591
1. بیاد منزل سلمی بر اطلال و دمن گردم
ببوی آن گل رعنا بر اطراف چمن گردم
غم عشقت به حلاوت خورم و دلشادم از فیض کاشانی غزل 592
1. غم عشقت به حلاوت خورم و دلشادم
این عبادت به ارادت کنم و آزادم
دم به دم از تو غمی می‌رسد از فیض کاشانی غزل 593
1. دم به دم از تو غمی می‌رسد و من شادم
بند بر بند من افزاید و من آزادم
من ببوی خوش تو دلشادم از فیض کاشانی غزل 594
1. من ببوی خوش تو دلشادم
ور نه از خود گرهی بر بادم