سحر شبنم چو بر گیسویش افتاد از فایز بیتی 97
1. سحر شبنم چو بر گیسویش افتاد
به عالم شورشی از بویش افتاد
بشارت باد ای دل دلبر آمد از فایز بیتی 98
1. بشارت باد ای دل دلبر آمد
به پیشت آن بت مه پیکر آمد
نه قاصد نه پیام دلبر آمد از فایز بیتی 99
1. نه قاصد نه پیام دلبر آمد
نه شام غم نه عمر من سر آمد
زمن گشتی جدا ای سرو آزاد از فایز بیتی 100
1. زمن گشتی جدا ای سرو آزاد
نبودم یک زمانی بی تو دلشاد
بیا تا برگ گل نارفته بر باد از فایز بیتی 101
1. بیا تا برگ گل نارفته بر باد
گلی چینیم و بنشینیم دلشاد
مرا تا دل به تن تسلیم کردند از فایز بیتی 102
1. مرا تا دل به تن تسلیم کردند
همی مهر بتان تعلیم کردند
بتی کز ناز پا بر دل گذارد از فایز بیتی 103
1. بتی کز ناز پا بر دل گذارد
ستم باشد که پا بر گل گذارد
به جز من هر که با دلبر نشیند از فایز بیتی 104
1. به جز من هر که با دلبر نشیند
الهی بر دلش خنجر نشیند
اگر صد تیر ناز از دلبر آید از فایز بیتی 105
1. اگر صد تیر ناز از دلبر آید
مکن باور که آه از دل بر آید
جوانی هست چون گنجی خداداد از فایز بیتی 106
1. جوانی هست چون گنجی خداداد
خوشا آن کس که این گنجش خداداد
کسی کآگه ز حال ما نباشد از فایز بیتی 107
1. کسی کآگه ز حال ما نباشد
گرم شنعت کند بی جا نباشد
خیالت گر نبودی دل چه می کرد از فایز بیتی 108
1. خیالت گر نبودی دل چه می کرد
وگر شوقت نبد حاصل چه می کرد؟