به قربان خم زلف سیاهت از فایز بیتی 85
1. به قربان خم زلف سیاهت
فدای عارض مانند ماهت
به گل سنبل فروهشته که گیسوست از فایز بیتی 86
1. به گل سنبل فروهشته که گیسوست
کشیده تیغ چشمانش که ابروست
چه مقصود است از این جانا بگو راست از فایز بیتی 87
1. چه مقصود است از این جانا بگو راست
گهی کج می نهی زلفت گهی راست
در این عالم غمم از حد فزونست از فایز بیتی 88
1. در این عالم غمم از حد فزونست
دلم از بهر خوبان غرق خونست
من از چشم تو می ترسم که مست است از فایز بیتی 89
1. من از چشم تو می ترسم که مست است
که هم مست است و هم خنجر به دست است
دلم در گوشه چشمش مکین است از فایز بیتی 90
1. دلم در گوشه چشمش مکین است
نشسته تا ابد منزل گزین است
بتا مثل تو اندر شهر چین نیست از فایز بیتی 91
1. بتا مثل تو اندر شهر چین نیست
خطا گفتند لیکن این چنین نیست
به دوشش گیسوان خوش دلپسند است از فایز بیتی 92
1. به دوشش گیسوان خوش دلپسند است
که این مخصوص آن قد بلند است
نه هر رخشنده کوکب آفتابست از فایز بیتی 93
1. نه هر رخشنده کوکب آفتابست
نه هر پیغمبری صاحب کتابست
نه هر آهوی دشت آهوی چین است از فایز بیتی 94
1. نه هر آهوی دشت آهوی چین است
نه هر گاوی که بینی عنبرین است
بت زورق نشینم در امان باد از فایز بیتی 95
1. بت زورق نشینم در امان باد
خدایش از بلایا حرز جان باد
بت نامهربان دیدی چها کرد از فایز بیتی 96
1. بت نامهربان دیدی چها کرد
وفا کردیم و او با ما جفا کرد؟