نه هر بالانشینی ماهتابست از فایز بیتی 49
1. نه هر بالانشینی ماهتابست
نه هر سنگ و گلی در خوشابست
...
نه چشم است آن که چشمانش ندیده ست از فایز بیتی 50
1. نه چشم است آن که چشمانش ندیده ست
نه گوش است آن که صوتش ناشنیده ست
...
ز هم بگسسته ای بند نقابت از فایز بیتی 51
1. ز هم بگسسته ای بند نقابت
که بنمایی به مردم آفتابت
...
سرم پر شور شیدای تو کافیست از فایز بیتی 52
1. سرم پر شور شیدای تو کافیست
دلم داغ تمنای تو کافیست
...
سخن آهسته تر گو دلبر این جاست از فایز بیتی 53
1. سخن آهسته تر گو دلبر این جاست
بت حوراوش مه پیکر این جاست
...
بهشت است این زمین یا کوی یار است از فایز بیتی 54
1. بهشت است این زمین یا کوی یار است
که خاکش نافه مشک تتار است
...
نه قامت، تازه سرو جویبار است از فایز بیتی 55
1. نه قامت، تازه سرو جویبار است
نه نرگس، چشم آهوی تتار است
...
اگر از روی تو مهجورم ای دوست از فایز بیتی 56
1. اگر از روی تو مهجورم ای دوست
ز درد دوریت رنجورم ای دوست
...
تو خوبی او ز خوبی بی نیاز است از فایز بیتی 57
1. تو خوبی او ز خوبی بی نیاز است
تو سروی آن پری رخ سرو ناز است
...
تو که هیچت ز حال ما خبر نیست از فایز بیتی 58
1. تو که هیچت ز حال ما خبر نیست
خبر زین کام خشک و چشم تر نیست
...
مرا یاران وصیت این چنین است از فایز بیتی 59
1. مرا یاران وصیت این چنین است
که در هر جا که آن جانان مکین است
...
به لب خال سیاهت جایگاهست از فایز بیتی 60
1. به لب خال سیاهت جایگاهست
شب من بدتر از خال سیاهست
...