مرو دنبال آهوی رمیده از فایز بیتی 361
1. مرو دنبال آهوی رمیده
مرو دنبال کبک دام دیده
بر ابر ماه تابانم نشسته از فایز بیتی 362
1. بر ابر ماه تابانم نشسته
بت غارتگر جانم نشسته
به هر محفل که آن دلبر نشسته از فایز بیتی 363
1. به هر محفل که آن دلبر نشسته
تو گویی حور با زیور نشسته
بتا عشقت مرا واله نموده از فایز بیتی 364
1. بتا عشقت مرا واله نموده
دلم را داغ چون لاله نموده
مکحل چشم شورانگیز کرده از فایز بیتی 365
1. مکحل چشم شورانگیز کرده
چو شیرین عشوه با پرویز کرده
که گفتت زلف بر رخ جابه جا نه از فایز بیتی 366
1. که گفتت زلف بر رخ جابه جا نه
به طرف یاسمن مشک ختا نه؟
کسی که آن پری رخسار دیده از فایز بیتی 367
1. کسی که آن پری رخسار دیده
بر احوال دل من وا رسیده
به عارض طره سنبل فکنده از فایز بیتی 368
1. به عارض طره سنبل فکنده
زسنبل سایه ای بر گل فکنده
غمت در دل چنان ماوا گرفته از فایز بیتی 369
1. غمت در دل چنان ماوا گرفته
که دل ز آن جا ره صحرا گرفته
به زلفت مرغ دل ماوا گرفته از فایز بیتی 370
1. به زلفت مرغ دل ماوا گرفته
ز عشقت در جهان غوغا گرفته
سر و روی تو تا غبغب رسیده از فایز بیتی 371
1. سر و روی تو تا غبغب رسیده
در اول روز و آخر شب رسیده
غم و غصه تن و جانم گرفته از فایز بیتی 372
1. غم و غصه تن و جانم گرفته
فراق یار دامانم گرفته