1 که گفتت زلف بر رخ جابه جا نه به طرف یاسمن مشک ختا نه؟
2 بت فایز برای زاد عقبا از آن لب منتی بر جان ما نه
1 به دل بردن تو جانا! خوش دلیری که دایم با کمان و تیغ و تیری
2 دل فایز ببرد آن چشم شهلا نباشد رسم آهو شیرگیری
1 معنبر گیسوی مشکین دلبر سحرگاهان ز شبنم چون شود تر
2 به استشمام زلف یار فایز برآرد مردگان از خاکدان سر
1 بیا تا گویمت شرح جدایی حدیث صبر و سوز و بی نوایی
2 تو خود گفتی که:«آیم سوی فایز» ولی ترسم بمیرم تو نیای
1 ندانم از چه رو آشفته حالم چه کردم کز من آزرده ست یارم؟
2 طبیبم اوست گاهی حال فایز نمی پرسد که من بیمار دارم
1 سحرگه بی خبر ای کاش دلبر ز در چون ماه خاور می زدی سر
2 چو بی هوشان خروشان فایز از شوق گهی بوسد لبش گه چشم عبهر
1 دلم را جز تو کس دلبر نباشد به جز شور توام در سر نباشد
2 دل فایز تو عمدا می کنی تنگ که تا جای کس دیگر نباشد
1 گرفتم آن که اقبالم شود یار شود این بخت من از خواب بیدار
2 شکسته قامت فایز ز پیری دگر شاخ شکسته کی دهد بار
1 دو زلفانت فتاده چون سر مار نمایان می کنی هر دم به دلدار
2 اگر خواهی که فایز بنده گردد نقاب از چهره مهتاب بردار
1 اگر کاغذ نباشد پرده دل قلم هم گر نباشد چوب فلفل
2 مرکب گر نباشد یار فایز نویسم نامه ای با دوده دل