دوبیتی‌ها در ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر فایز

1 مه ده چار پیشت مضمحل شد سهیل از گوشه چشمت خجل شد

2 چو عمر رفته رفتی برنگشتی که فایز تا قیامت داغدل شد

1 سحرگاهان که شبنم بر گل افتد زتو شور و فغان در بلبل افتد

2 بت فایز به یاد نوگل خویش به جانش صد هزاران غلغل افتد

1 بهار آمد زمردسان زمین شد در و دشت و چمن صحرای چین شد

2 بیا بنشین تو هم در پیش فایز که بلبل با گل خود همنشین شد

1 شما که ساکنان کوی یارید چرا این نعمت آسان می شمارید؟

2 دریغا چون شما می بود فایز که سر بر آستان یار دارید

1 بتا زلف تو سر از سر کشان برد به میدان گوی حسن از مهوشان برد

2 بت فایز چو رستم پور دستان که در میدان «کشانی» ره کشان برد

1 خبر داری به من هجران چها کرد دلم را ریش و جانم مبتلا کرد؟

2 ز مردم عشق تو پوشیده فایز ولی شوق تو رازش بر ملا کرد

1 دو زلف یار عنبر می تراود جبینش نور اظهر می تراود

2 مگر فایز لبش را نام بردی که از لبهات شکر می تراود؟

1 نه یادم می کنی نه می روی یاد به خیری باد یادت ای پریزاد

2 عجب نبود کنی فایز فراموش فراموشی است رسم آدمیزاد

1 دو چشمت چون به چشمانم نگه کرد لب لعل و رخت روزم سیه کرد

2 مکن عشوه دگر بر فایز زار که ابروی کجت جانم تبه کرد

1 سحر، دل ناله های زار می کرد چنان که دیده را خونبار می کرد

2 شکایتهای ایام جوانی به فایز یک به یک اظهار می کرد