دوبیتی‌ها در ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر فایز

1 حصار دوست گر ز آهن بر آرند به دورش خندقی از اخگر آرند

2 رساند خود به یار خویش فایز به راهش گر هزاران لشکر آرند

1 بتم سرپنجه با لوح و قلم زد زمین و آسمان از نو به هم زد

2 پس پرده در آمد یار فایز چو خورشیدی که از مشرق علم زد

1 بهار آمد زمین فیروزه گون شد به عزم سیر دلدارم برون شد

2 به گل چیدن در آمد یار فایز همه گلها ز خجلت سرنگون شد

1 ره عشقست باید ز آن حذر کرد به اول گام باید ترک سر کرد

2 نه راه هر کس است این راه فایز! خوشا آن شیر دل کاو این سفر کرد

1 به دل گفتم مکن این قدر فریاد که اندر خرمن صبر آتش افتاد

2 بسوزد هستی فایز سراپا گهی کان چشم شهلا آیدم یاد

1 دگر شب شد که تا جانم بسوزد گریبان تا به دامانم بسوزد

2 برای خاطر دلدار فایز همی ترسم که ایمانم بسوزد

1 دگر شب شد که دل بی تاب گردد دو چشمم نا امید از خواب گردد

2 عجب باریست بر دوش تو فایز که بر کشتی نهی غرقاب گردد

1 دل من حالت پروانه دارد ز آتش سوختن پروا ندارد

2 دل فایز چو مرغ پر شکسته به هر جا کو فتد پر، وا ندارد

1 نخستین بار باید ترک جان کرد سپس آهنگ روی گلرخان کرد

2 نباید در طریق عشق فایز! حذر از خنجر و تیر و سنان کرد

1 که بر نخل امید من تبر زد؟ که بر مبنای اقبالم حجر زد؟

2 جدا فایز که کرد از وصل جانان که بر جانم خدنگ بی خبر زد؟