مانده در کوی مغان از امیرعلیشیر نوایی غزل 84
1. مانده در کوی مغان تا ابدم عاشق و مست
که شدم شیفته مغبچگان روز الست
...
در میکده آنرا که به از امیرعلیشیر نوایی غزل 85
1. در میکده آنرا که به کف جام شراب است
عیبش مکن ار شام و سحر مست و خراب است
...
ز بحر چرخ به کشتی عمر از امیرعلیشیر نوایی غزل 86
1. ز بحر چرخ به کشتی عمر صد خلل است
دواش بحر شراب و سفینه غزل است
...
هرگز گدای میکده از از امیرعلیشیر نوایی غزل 87
1. هرگز گدای میکده از شاه غم نداشت
کز التفات پیر مغان هیچ کم نداشت
...
یارب آن مغبچه شوخ از امیرعلیشیر نوایی غزل 88
1. یارب آن مغبچه شوخ ز میخانه کیست؟
مست در میکده از ساغر و پیمانه کیست؟
...
بود آب زده ساحت میدان از امیرعلیشیر نوایی غزل 89
1. بود آب زده ساحت میدان خرابات
بزم طرب آماده در ایوان خرابات
...
دل چو پروانه ز شمع از امیرعلیشیر نوایی غزل 90
1. دل چو پروانه ز شمع رخ جانانه بسوخت
وه چه پروانه که از شعله او خانه بسوخت
...
دید آن که پی من به خرابات از امیرعلیشیر نوایی غزل 91
1. دید آن که پی من به خرابات فنا رفت
سرها چو حباب آمد و بر باد فنا رفت
...
هر دل که نه صاف است از امیرعلیشیر نوایی غزل 92
1. هر دل که نه صاف است برو فیض خرام است
مرآة رخ دوست دل آئینه فام است
...
بیا که هاتف میخانه از امیرعلیشیر نوایی غزل 93
1. بیا که هاتف میخانه دوش پنهان گفت
به من حکایتی از سر می که نتوان گفت
...
من و میل الف قامت آن از امیرعلیشیر نوایی غزل 94
1. من و میل الف قامت آن حورسرشت
بر سرم چون که قضا در ازل این حرف نوشت
...
تا کوثر و فردوس ره از امیرعلیشیر نوایی غزل 95
1. تا کوثر و فردوس ره دور و دراز است
وان عیش غنیمت که در میکده باز است
...