در چمن گل را نظاره کردم از روی حبیب از نوایی غزل 37
1. در چمن گل را نظاره کردم از روی حبیب
تازه شد جانم کزو آمد به من بوی حبیب
از می طلوع کرد چو در ساغر آفتاب از نوایی غزل 38
1. از می طلوع کرد چو در ساغر آفتاب
عکس تو آفتاب دگر شد در آفتاب
بهر عمر جاودان شد هر که را چیزی سبب از نوایی غزل 39
1. بهر عمر جاودان شد هر که را چیزی سبب
خضر را آب حیات و رند را آب عنب
دل چو آید از فروغ برق آن عارض به تاب از نوایی غزل 40
1. دل چو آید از فروغ برق آن عارض به تاب
سوی خورشید آورد رو چون به سایه ز آفتاب
ساقیا باده چو ریزی به قدح بهر طرب از نوایی غزل 41
1. ساقیا باده چو ریزی به قدح بهر طرب
کی طربناک شوم گر نرسانیش به لب
شگفت چون گل رخسار ساقی از می ناب از نوایی غزل 42
1. شگفت چون گل رخسار ساقی از می ناب
بنای زهد من از سیل باده گشت خراب
ز تب مباد صداعی بدان جوان یارب از نوایی غزل 43
1. ز تب مباد صداعی بدان جوان یارب
که صدقه سرش این پیر ناتوان یارب
چون به دیر آمد ز بهر خم شکستن محتسب از نوایی غزل 44
1. چون به دیر آمد ز بهر خم شکستن محتسب
شد دل رندان چو چشم شوخ ساقی مضطرب
زهی قد و عذارت سر به سر خوب از نوایی غزل 45
1. زهی قد و عذارت سر به سر خوب
به خوبی بنده حسن تو هر خوب
من وز هجر مهی ناله و فغان هر شب از نوایی غزل 46
1. من وز هجر مهی ناله و فغان هر شب
فغان و ناله رساندن بآسمان هر شب
به مستی در دلم گردد خیال روی یار امشب از نوایی غزل 47
1. به مستی در دلم گردد خیال روی یار امشب
که سازد هر زمان در گریهام بیاختیار امشب
منم و میکده و مغبچه مست امشب از نوایی غزل 48
1. منم و میکده و مغبچه مست امشب
هر دم از مستی او داده دل از دست امشب