در چمن گل را نظاره از امیرعلیشیر نوایی غزل 37
1. در چمن گل را نظاره کردم از روی حبیب
تازه شد جانم کزو آمد به من بوی حبیب
از می طلوع کرد چو در از امیرعلیشیر نوایی غزل 38
1. از می طلوع کرد چو در ساغر آفتاب
عکس تو آفتاب دگر شد در آفتاب
بهر عمر جاودان شد از امیرعلیشیر نوایی غزل 39
1. بهر عمر جاودان شد هر که را چیزی سبب
خضر را آب حیات و رند را آب عنب
دل چو آید از فروغ برق از امیرعلیشیر نوایی غزل 40
1. دل چو آید از فروغ برق آن عارض به تاب
سوی خورشید آورد رو چون به سایه ز آفتاب
ساقیا باده چو ریزی از امیرعلیشیر نوایی غزل 41
1. ساقیا باده چو ریزی به قدح بهر طرب
کی طربناک شوم گر نرسانیش به لب
شگفت چون گل رخسار از امیرعلیشیر نوایی غزل 42
1. شگفت چون گل رخسار ساقی از می ناب
بنای زهد من از سیل باده گشت خراب
ز تب مباد صداعی بدان از امیرعلیشیر نوایی غزل 43
1. ز تب مباد صداعی بدان جوان یارب
که صدقه سرش این پیر ناتوان یارب
چون به دیر آمد ز بهر از امیرعلیشیر نوایی غزل 44
1. چون به دیر آمد ز بهر خم شکستن محتسب
شد دل رندان چو چشم شوخ ساقی مضطرب
زهی قد و عذارت سر به از امیرعلیشیر نوایی غزل 45
1. زهی قد و عذارت سر به سر خوب
به خوبی بنده حسن تو هر خوب
من وز هجر مهی ناله از امیرعلیشیر نوایی غزل 46
1. من وز هجر مهی ناله و فغان هر شب
فغان و ناله رساندن بآسمان هر شب
به مستی در دلم گردد از امیرعلیشیر نوایی غزل 47
1. به مستی در دلم گردد خیال روی یار امشب
که سازد هر زمان در گریه‌ام بی‌اختیار امشب
منم و میکده و مغبچه از امیرعلیشیر نوایی غزل 48
1. منم و میکده و مغبچه مست امشب
هر دم از مستی او داده دل از دست امشب