غزلیات در دیوان اشعار فارسی امیرعلیشیر نوایی

1 هرگه از تب زرد یابم گلعذار خویش را در خزان رو کرده بینم نو بهار خویش را

2 در عرق افتد چو جسم ناتوانش بنگرم غرقه بحر بلا جان نزار خویش را

3 از حرارت چون شود نازک تنش در اضطراب کی توانم بست چشم اشکبار خویش را

4 کاشکی تب خاله از لعلش به دندان برکنم تا کنم فارغ ز رنجش لعل یار خویش را

1 شگفت چون گل رخسار ساقی از می ناب بنای زهد من از سیل باده گشت خراب

2 مرا که نقد دل و دین برفت در سر می ز نام و ننگ درین کهنه دیر خود چه حساب

3 بنوش باده و دیوانه باش در عالم که بهر عالم دیوانگی است بزم شراب

4 جوانی است و خمار و بهار و آتش عشق بیار می که جنون را تمام شد اسباب

1 در دلم تیرگی از فرقت مشکین‌خالیست که ازو هر نفسم آمده مشکل خالیست

2 مرغ دل کش نبود بال به سوی تو پرد چه عجب از غم این دلشده فارغ بالیست

3 دود اندوه ملامت دل پر خون مرا از غم طره مشکین عذار آلیست

4 از غم دهر به یک جام حمایت نکنی ساقیا جانب رندان عجبت اهمالیست

1 ای به گلستان هزار نرگس شهلا در گل گلزار عارضت به تماشا

2 لاله و گل از تجلی تو بخوبی قمری و بلبل ز شوق تو به علالا

3 در رخ روز از رخ تو بارقه مهر در دل شب از غم تو مایه سودا

4 عاشق بیدل ز شوق روی تو مجنون کرده بهانه ولی محبت لیلا

1 رموز العشق کانت مشکلا بالکاس حللها که آن یاقوت محلولت نماید حل مشکل‌ها

2 سوی دیر مغان بخرام تا بینی دوصد محفل سراسر ز آفتاب می فروزان شمع محفل‌ها

3 دل و می هردو روشن شد نمی‌دانم که تاب می زد آتش‌ها به دل یا تاب می شد ز آتش دل‌ها

4 به مقصد گرچه ره دورست اگر آتش رسد از عشق چون برق‌آسا توان کردن به گامی قطع منزل‌ها

1 گر پرده اندازد مهم آن روی آتشناک را سوزم به آه آتشین نه پرده افلاک را

2 خواهی چو قتل ای کج کله حاجت به تیغت نیست وه این بس که بشکستی بته طرف کلاه چاک را

3 افتد به مردم صد خطر گوید ملایک الحذر هر سو که سازی جلوه گر آن قامت چالاک را

4 با هر کس ای سیمین بدن منمای روی خویشتن باید چو چشم پاک من ز انسان جمال پاک را

1 ساقیا باده چو ریزی به قدح بهر طرب کی طربناک شوم گر نرسانیش به لب

2 عجب آن نیست که از لعل تو یابیم حیات بی لبت اینکه بود زندگی اینست عجب

3 زر خرید تو بود یوسف مصری در حسن نسبت بنده بشه نیست بجو ترک ادب

4 طلب نقطه موهوم دهانت کردم خردم گفت که آنجا که نباشد مطلب!

1 تیره گشتم هر که آب اندر شراب ناب ریخت چیست غیر تیره گی آن کو بآتش آب ریخت

2 وه که ممکن نیست دیگر چشم را دیدن به خواب کز خیال لب نمک آن مه به جای خواب ریخت

3 یار شد مهمان من وز گریه شادی دو چشم در رهش یاقوت رمانی و لعل ناب ریخت

4 در دو جامش بود کام من خطا بود از طبیب اینکه از بهر دوا در ساغرم جلاب ریخت

1 زیر نه طاق فلک غیر کجی کار کجاست؟ راستی در خم این گنبد دوار کجاست؟

2 دلم از خانقه و زهد و ریایی بگرفت راه میخانه کجا ساقی عیار کجاست؟

3 مسجد و شیخ مرا جانب عجب افکندند دیر کو مغبچه شوخ قدح خوار کجاست؟

4 سر توحید چو خواهی ببر از درد دلت جز خرابات مغان محرم اسرار کجاست؟

1 چو سرخوشم دگر ای پیر دیر از کرمت خوش است گر سر خود بر ندارم از قدمت

2 چه عیب دم‌به‌دم ار خاک کوی دیر شوم ز نشئه‌ای که دهد بادهای دم‌به‌دمت

3 گناه آتش عشق ای فرشته پر منویس که در نگیرد ازین شعله بلا قلمت

4 درون پرده سرایت چگونه یابم بار؟ گهی که باد صبا نیست محرم حرمت