گر چه دوش از داغ هجران آتشین تب داشتم از نوایی غزل 239
1. گر چه دوش از داغ هجران آتشین تب داشتم
سوز این آتش فزونتر بود کامشب داشتم
چون بیاد لعل او میل می گلگون کنم از نوایی غزل 240
1. چون بیاد لعل او میل می گلگون کنم
ساغر دوران ز خوناب جگر پر خون کنم
مسلمانان دل آزرده دارم از نوایی غزل 241
1. مسلمانان دل آزرده دارم
تنی سیلاب محنت برده دارم
حشمت جم رسد صبوح از کرم الاهیم از نوایی غزل 242
1. حشمت جم رسد صبوح از کرم الاهیم
جام جهان نماست مهر از می صبحگاهیم
من بیدل که بهر قامت آن سیمتن میرم از نوایی غزل 243
1. من بیدل که بهر قامت آن سیمتن میرم
گه از رفتار رعنا گه ز اندوه بدن میرم
من که دُردیکش آن مغبچه خمارم از نوایی غزل 244
1. من که دُردیکش آن مغبچه خمارم
جام جم کهنه سفال در او پندارم
بر در دیر مغان هرروز خدمت میکنم از نوایی غزل 245
1. بر در دیر مغان هرروز خدمت میکنم
صد تفاخر زین شرف بر اهل دولت میکنم
در خرابات ار شبی میل قدح کمتر کنم از نوایی غزل 246
1. در خرابات ار شبی میل قدح کمتر کنم
عذر آن را روزها اندر سر ساغر کنم
من که هردم ز فلک صد الم آید پیشم از نوایی غزل 247
1. من که هردم ز فلک صد الم آید پیشم
غیر بیهوشی و مستی چه صلاح اندیشم؟
ای شه صفشکنان خسرو ناوکفکنان از نوایی غزل 248
1. ای شه صفشکنان خسرو ناوکفکنان
صد شکست از صف مژگان تو بر صفشکنان
در خرابات مگو کام چه خواهد بودن از نوایی غزل 249
1. در خرابات مگو کام چه خواهد بودن
در رخ مغبچه و جام چه خواهد بودن
توان دلیر به خورشید آسمان دیدن از نوایی غزل 250
1. توان دلیر به خورشید آسمان دیدن
ولیک ماه رخش را نمیتوان دیدن