گر چه دوش از داغ هجران از امیرعلیشیر نوایی غزل 239
1. گر چه دوش از داغ هجران آتشین تب داشتم
سوز این آتش فزونتر بود کامشب داشتم
...
چون بیاد لعل او میل از امیرعلیشیر نوایی غزل 240
1. چون بیاد لعل او میل می گلگون کنم
ساغر دوران ز خوناب جگر پر خون کنم
...
مسلمانان دل آزرده از امیرعلیشیر نوایی غزل 241
1. مسلمانان دل آزرده دارم
تنی سیلاب محنت برده دارم
...
حشمت جم رسد صبوح از امیرعلیشیر نوایی غزل 242
1. حشمت جم رسد صبوح از کرم الاهیم
جام جهان نماست مهر از می صبحگاهیم
...
من بیدل که بهر قامت از امیرعلیشیر نوایی غزل 243
1. من بیدل که بهر قامت آن سیمتن میرم
گه از رفتار رعنا گه ز اندوه بدن میرم
...
من که دُردی‌کش آن از امیرعلیشیر نوایی غزل 244
1. من که دُردی‌کش آن مغبچه خمارم
جام جم کهنه سفال در او پندارم
...
بر در دیر مغان هرروز از امیرعلیشیر نوایی غزل 245
1. بر در دیر مغان هرروز خدمت می‌کنم
صد تفاخر زین شرف بر اهل دولت می‌کنم
...
در خرابات ار شبی از امیرعلیشیر نوایی غزل 246
1. در خرابات ار شبی میل قدح کمتر کنم
عذر آن را روزها اندر سر ساغر کنم
...
من که هردم ز فلک صد از امیرعلیشیر نوایی غزل 247
1. من که هردم ز فلک صد الم آید پیشم
غیر بیهوشی و مستی چه صلاح اندیشم؟
...
ای شه صف‌شکنان خسرو از امیرعلیشیر نوایی غزل 248
1. ای شه صف‌شکنان خسرو ناوک‌فکنان
صد شکست از صف مژگان تو بر صف‌شکنان
...
در خرابات مگو کام از امیرعلیشیر نوایی غزل 249
1. در خرابات مگو کام چه خواهد بودن
در رخ مغبچه و جام چه خواهد بودن
...
توان دلیر به خورشید از امیرعلیشیر نوایی غزل 250
1. توان دلیر به خورشید آسمان دیدن
ولیک ماه رخش را نمیتوان دیدن
...