بپوشان روی خویش از امیرعلیشیر نوایی غزل 251
1. بپوشان روی خویش از خرقه پوشان
به رندان باده نوش آنگه بنوشان
...
ز آتش عشق تو چون خاک از امیرعلیشیر نوایی غزل 252
1. ز آتش عشق تو چون خاک شود منزل من
علم قبر بود شعله دود دل من
...
ساقی حیات بخشد چون از امیرعلیشیر نوایی غزل 253
1. ساقی حیات بخشد چون باد نوبهاران
چون ابر رخت هستی کش سوی کوهساران
...
گر چه بلای خمار کرد از امیرعلیشیر نوایی غزل 254
1. گر چه بلای خمار کرد فزون حزن من
مغبچه و می ولیک اذهب عن الحزن
...
من هلاک از هجر و آن از امیرعلیشیر نوایی غزل 255
1. من هلاک از هجر و آن مه دلستان دیگران
زنده بودن کی توان ممکن به جان دیگران
...
هست الف گفتیم آن از امیرعلیشیر نوایی غزل 256
1. هست الف گفتیم آن بالا برید از ما سخن
پیش آن بدخوی نتوان گفت الف بالا سخن
...
می بایدت به دیر مغان از امیرعلیشیر نوایی غزل 257
1. می بایدت به دیر مغان آی و نوش کن
ایمان فدای مغبچه می فروش کن
...
تو گشتی کج کلاه جمله از امیرعلیشیر نوایی غزل 258
1. تو گشتی کج کلاه جمله شاهان
غلط گفتم که شاه کج کلاهان
...
رندی که پا برون نهد از امیرعلیشیر نوایی غزل 259
1. رندی که پا برون نهد از دیر سرخوشان
هست از علوشان برهش فرق سرکشان
...
چو خاک راه توام ای از امیرعلیشیر نوایی غزل 260
1. چو خاک راه توام ای تو شاه جرعه کشان
ز نیم خورد میت جرعه ای به خاک افشان
...
صبح است فیض اگر طلبی از امیرعلیشیر نوایی غزل 261
1. صبح است فیض اگر طلبی ترک خواب کن
تا چند مست خواب قدح پر شراب کن
...
کهنه سفال میکده از امیرعلیشیر نوایی غزل 262
1. کهنه سفال میکده کآئینه صفاست این
پر می صاف اگر شود جام جهان نماست این
...