آن گل که نوشد می با از امیرعلیشیر نوایی غزل 263
1. آن گل که نوشد می با رقیبان
بینند و میرند مسکین غریبان
...
ای رند درد آشام جز از امیرعلیشیر نوایی غزل 264
1. ای رند درد آشام جز دیر مغان مأوا مکن
دل را به غیر از مغبچه‌ای جای دگر شیدا مکن
...
نیست در دیر مغان از امیرعلیشیر نوایی غزل 265
1. نیست در دیر مغان بدمست بی‌باکی چو من
از گریبان تا به دامن پیرهن‌چاکی چو من
...
شب چو شکست توبه ام از امیرعلیشیر نوایی غزل 266
1. شب چو شکست توبه ام شوخ شرابخوار من
صبح دعاست کار من تا شکند خمار من
...
مژده وصل میرسد در از امیرعلیشیر نوایی غزل 267
1. مژده وصل میرسد در دل من قرار کو!؟
هم نفسم به ناله بیخودی اختیار کو؟!
...
چون شده شرمنده روی از امیرعلیشیر نوایی غزل 268
1. چون شده شرمنده روی آفتاب از روی تو
باشد آن پوشیدنش رو در سحاب از روی تو
...
هست رویت چون گل و از امیرعلیشیر نوایی غزل 269
1. هست رویت چون گل و خال لبت بالای او
چون حریر آل کز عنبر بود تمغای او
...
چو آتشی است لب لعل از امیرعلیشیر نوایی غزل 270
1. چو آتشی است لب لعل پر فسانه او
زبان به عشوه برآوردنش زبانه او
...
ای که گشتی سوی میخانه از امیرعلیشیر نوایی غزل 271
1. ای که گشتی سوی میخانه به رندان پیرو
وجه می گر نبود جان گرو و جامه گرو
...
نگار ترک تاجیکم از امیرعلیشیر نوایی غزل 272
1. نگار ترک تاجیکم کند صد خانه ویرانه
بدان مژگان تاجیکانه و چشمان ترکانه
...
سرگران گشتم ازان از امیرعلیشیر نوایی غزل 273
1. سرگران گشتم ازان نرگس خواب‌آلوده
جگرم خون شد ازان لعل شراب‌آلوده
...
پیمانه می جویان از امیرعلیشیر نوایی غزل 274
1. پیمانه می جویان رفتم سوی میخانه
بیرون نروم زانجا پر ناشده پیمانه
...