بهاران گر به گلشن از امیرعلیشیر نوایی غزل 227
1. بهاران گر به گلشن طرح جام و ساغر اندازیم
بیا این سقف بشکافیم و طرح نو در اندازیم
...
دل سوزد از غم رخ آن از امیرعلیشیر نوایی غزل 228
1. دل سوزد از غم رخ آن شوخ مهوشم
ساقی کجاست باده که بنشاند آتشم؟
...
مستم آنسان که گر از امیرعلیشیر نوایی غزل 229
1. مستم آنسان که گر از دیر مغان برخیزم
افتم ای مغبچه خود گو که چسان برخیزم
...
نبینم سوی او گرچه از امیرعلیشیر نوایی غزل 230
1. نبینم سوی او گرچه به رویش آرزومندم
چو در مجلس بود آن مه بدین مقدار خرسندم
...
به دو چشم یار اسیرم از امیرعلیشیر نوایی غزل 231
1. به دو چشم یار اسیرم که همی زنند تیرم
به من غریب رحمی که به کافران اسیرم
...
باز در دیر بتی عشوه از امیرعلیشیر نوایی غزل 232
1. باز در دیر بتی عشوه نما می بینم
کاهل دین را ز وی آشوب و بلا می بینم
...
ما به میخانه پی دفع از امیرعلیشیر نوایی غزل 233
1. ما به میخانه پی دفع گناه آمده‌ایم
یعنی از زهد ریایی به پناه آمده‌ایم
...
ای کافر بد مست که از امیرعلیشیر نوایی غزل 234
1. ای کافر بد مست که بردی دل و دین هم
جان نیز فدایت مگذر غافل ازین هم
...
نیست دل اینکه منِ از امیرعلیشیر نوایی غزل 235
1. نیست دل اینکه منِ زارِ بلاکش دارم
از تو در سینه خود پاره‌ای آتش دارم
...
گفت راهم را بروب از امیرعلیشیر نوایی غزل 236
1. گفت راهم را بروب آن سیمبر گفتم به چشم
گفت دیگر ره بزن آبش دگر گفتم به چشم
...
در دیر زار مغبچه از امیرعلیشیر نوایی غزل 237
1. در دیر زار مغبچه شوخ مهوشم
کز هجر او چو خال عذارش بر آتشم
...
تا از هوای مغبچگان از امیرعلیشیر نوایی غزل 238
1. تا از هوای مغبچگان ناتوان شدم
در دیر خاک درگه پیر مغان شدم
...