رباعیات در دیوان اشعار عراقی

1 رخ عرضه کنیم، گوی: این زر سره نیست جان پیش کشیم، گوی، گوهر سره نیست

2 دل نپسندی، که مایهٔ ناسره است هر مایه که قلب است عجب گر سره نیست!

1 عشق تو ز عالم هیولانی نیست سودای تو حد عقل انسانی نیست

2 ما را به تو اتصال روحانی هست سهل است گر اتفاق جسمانی نیست

1 دیشب دل من خیال تو مهمان داشت بر خوان تکلف جگری بریان داشت

2 از آب دو دیده شربتی پیش آورد بیچاره خجل گشت ولیکن آن داشت

1 افسوس! که ایام جوانی بگذشت سرمایهٔ عیش جاودانی بگذشت

2 تشنه به کنار جوی چندان خفتم کز جوی من آب زندگانی بگذشت

1 دردا! که دلم خبر ز دلدار نیافت از گلبن وصل تو به جز خار نیافت

2 عمری به امید حلقه زد بر در او چون حلقه برون در، دگر بار نیافت

1 عالم ز لباس شادیم عریان یافت با دیدهٔ پر خون و دل بریان یافت

2 هر شام که بگذشت مرا غمگین دید هر صبح که خندید مرا گریان یافت

1 زنجیر سر زلف تو تاب از چه گرفت؟ و آن چشم خمارین تو خواب از چه گرفت؟

2 چون هیچ کسی برگ گلی بر تو نزد سر تا قدمت بوی گلاب از چه گرفت؟

1 در عشق توام واقعه بسیار افتاد لیکن نه بدین سان که ازین بار افتاد

2 عیسی چو رخت بدید دل شیدا شد از خرقه و سجاده به زنار افتاد

1 چون سایهٔ دوست بر زمین می‌افتد بر خاک رهم ز رشک کین می‌افتد

2 ای دیده، تو کام خویش، باری، بستان روزیت که فرصتی چنین می‌افتد

1 غم گرد دل پر هنران می‌گردد شادی همه بر بی‌خبران می‌گردد

2 زنهار! که قطب فلک دایره‌وار در دیدهٔ صاحب‌نظران می‌گردد